บทที่ 289

“ใครจะไปคิดว่าเจอรัลด์จะเป็นนักแสดงที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้? ฮ่าฮ่า ถ้าพวกเราไม่ได้พบกับเขาโดยบังเอิญในวันนี้ละก็ เขาอาจจะแวะดูร้านขายโทรศัพท์แต่ละร้าน และจากนั้นก็ทำเป็นเหมือนกับว่าเขาจะซื้อมันก็ได้!” “ใช่ไหมล่ะ และจากนั้นเขาก็จะลงเอยด้วยการไม่ซื้อมัน ฉันเคยได้เห็นคนตีหน้าอย่างเขามามากมายเกินไป!” หญิงสาวทั้งสองเปลี่ยนกันเย้ยหยันเจอรัลด์ “ฉันหวังว่านายจะฉลาดให้มากขึ้นนะ เจอรัลด์ ครอบครัวของนายยากจนกว่าคนอื่น ๆ และในอนาคต นายจะมีจุดเริ่มต้นในอาชีพของนายที่ต่ำกว่าคนอื่น ๆ แม้แต่เฮเวิร์ด ที่กำลังจะได้รับค่าชดเชยของเขาจากการรื้อถอนของบ้านของเขาก็ยังไม่กล้าจะซื้อโทรศัพท์พวกนี้สักเครื่อง แต่นายยังคิดที่จะซื้อมันอีกสักเครื่องงั้นเหรอ? หยุดอวดอ้างได้แล้ว!” ชารอนอุทานออกมา พูดตามตรง ความสนใจของเธออยู่ที่เฮเวิร์ดมาโดยตลอดก่อนหน้านี้ เธอไม่เคยอยากจะให้ความสนใจใด ๆ กับเจอรัลด์เลย ตอนนี้ที่แม้แต่เฮเวิร์ดก็ยังหัวเราะเยาะเจอรัลด์ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะทำตามและเยาะเย้ยเขาด้วยคำพูดหนึ่งหรือสองคำบ้าง จากนั้น เธอก็ส่ายหัวของเธอด้วยความดูถูก “เฮเวิร์ด เนื่องจากว่าคุณก็มาถึงที่นี่แล้ว ฉันเพิ่งจะได้ขออนุญาต