Kabanata 197

Tumigil sa pag-iyak si Thalia. Hindi nagtagal ay napuno siya ng pagdududa. Isang uri lang ng biskwit ang kinain ni Zaney mula pa noong bata pa siya. Ito ay ang hugis-hayop na gatas na biskwit na ginawa niya mismo. Siya mismo ang gumawa ng biskwit. Imposibleng nakakalason ang mga biskwit na iyon. Pero bakit pareho sina Christy at Zaney na nalason sa pagkain pagkatapos nilang kainin ang mga biskwit? Habang iniisip niya iyon, isang mahinang sigaw ang nagmula sa ward, "Mommy, Mommy..." Pinunasan niya ang kanyang luha at nagmamadaling binuksan ang pinto ng ward. Pagkatapos ay pumasok siya sa ward. "Zaney, I'm back. I'm sorry. It's my fault. This time around, I'll always stay with you. Don't be afraid..." Niyakap ni Zane si Thalia at humagulgol, "Mommy, hindi ko po nilason si Christy. She's my best friend. Imposibleng lasunin ko siya. Mommy, you have to trust me." Hinawakan ni Thalia ang kanyang balikat, tumingin sa kanyang mga mata, at malumanay na sinabi, "Zaney, hindi ako nagduda sa iyo,