Kabanata 79

Nang lumabas sa labi niya ang salitang “Mom”, nakaramdam si Adam ng gaan ng loob dahil walang nakakita sa nangyaring iyon. Lalo na't may reputasyon siyang kailangan na ingatan. Hindi siya gagawa ng kahit anong nakakahiya sa buong buhay niya!” Buti na lang, parang kumalma si Celine sa mga sinabi niya. Yumakap siya sa bisig ni Adam. Mahigpit siyang nakakapit sa bewang nito at bumalik na sa pagtulog. Naramdaman ni Adam na clingy talaga si Celine. Yumuko siya, napansin niya na hindi na siya umiiyak. Pero basa pa rin ang mahahaba niyang pilikmata, at sobrang nakakaakit iyon tingnan. Mahina siyang tumawa. “Hindi mo ako mom—ako ng Dad mo. Sige na, Celine, tawagin mo akong Dad.” Pero mahimbing na ang tulog ni Celine at wala na siyang sinagot. Binalot ni Adam ang kamay niya sa balikat ni Celine at natulog na rin siya. … Kinabukasan, binuksan ni Celine ang mata niya. Sa labas, sobrang liwanag ng langit, at makikita sa buong kwarto ang sikat ng araw. Iyon ang umaga ng pangalawang araw.