Kabanata 48

Umupo si Chris sa upuan niya. Nakasuot siya ng itim na suit na may puting shirt at kurbata na may mga bituin. Iyon ang kurbata na ibinigay ko sa kanya noong kaarawan niya noong nakaraang taon. Hindi pa niya ito naisuot noon. Inakala kong hindi niya nagustuhan. Pero ngayon, pagkatapos ng paghihiwalay namin, suot na niya. Ang mukha niya ay madilim, at ang mga mata niya ay nakatitig sa akin nang may matinding intensidad. Alam ko kung bakit siya galit, ngunit mahinahon kong tinanong, “Anong kailangan mo, Mr. Gildon?” “Nasaan ka nitong mga nakaraang araw?” Nagyeyelo ang boses niya. “Nasa annual leave ko,” sagot ko na hindi direktang sinasagot ang tanong niya. Bahagyang pumulupot ang kanyang mga daliri sa mesa. “Tinanong ko kung saan ka nagpunta.” “Sa Amaty,” matapat kong sagot, walang dahilan para itago ito. Lalong lumalim ang kanyang pagsimangot, at bakas sa kanyang mga mata ang pagkalito. Hindi niya siguro alam kung nasaan ang Amaty. Ito ay maliit at hindi sikat na bayan. Paano niya malal