Kabanata 100

Pagkagising ko sa umaga, wala sa tabi ko si Dixon. Hinawakan ko ang mga kumot sa tabi ko at napagtantong malamig ang mga ito. Malamang ay nagising na siya kanina. Tumayo ako sa kama at mabilis na naghilamos. Nagpalit ako ng damit at sa pagdampot ko ng aking phone, nakita kong sumagot sa akin ang aking hipag ng alas-3 ng madaling araw. Isinulat niya: “Kakagising ko lang. Carol, kumusta na ang iyong kalusugan nitong mga araw? Sa palagay ko hindi magaganap sa lalong madaling panahon ang pagpapakasal ko sa’yong kapatid.” “Bakit hindi ito magaganap?” Sumagot ako. Nag-away ba sila?! Hindi kaagad ako nireplyan ng aking hipag. Tinulak ko ang pinto at mula sa ikalawang palapag, nakita sina Dixon at Henry na nakaupo sa sofa sa sala. Hindi nila ako nakita. Dahang-dahan ako naglakad papalapit at narinig ko ang pagbabanta ni Henry, “Wala akong pakialam sa nararamdaman mo, ngunit sa pagkakataong ito, hindi mo na maaring saktan muli si Carol. Kung hindi, ilalayo ko siya sa’yo.” Sumagot si Dixon, “Wal