Kabanata 61

“Street Where Wind Resides”– Sa totoo lang, ang hangin ay hindi kailanman nanirahan dito o kahit nanatili man lang. Dumaan lang ito noong pareho pa kaming bata. Tinangay nito ang oras ng aming kabataan. Umalis ka ng ganoon-ganoon lang kasunod ng hangin, habang ako ay patuloy na naghihintay doon, ngunit naglaho na pala ang hangin. Siyam na taon akong naghintay. Ang panahon ng pagkadalaga at ang pagibig na pinaniwalaan ko ay biro na lang lahat ngayon. Maling tao ang minahal ko. Ang buong buhay ko ay ganap na biro. May pamilyar na tono ang tumunog sa aking mga tenga, iniikutan ako na para bang nananaginip ako. Bumuntong-hininga ako at tumayo. Sa sandaling tumayo ako, tumigil ang musika. Dumaan ang mga mata ng lalaki sa maraming tao tapos napunta ito sa’kin. Malinaw ang mga mata na ‘yon. Kahit papaano, talagang nakita ko ang awa na binanggit ni Dixon sa pares ng kanyang mga mata. Kalmado akong ngumiti. Sa sandaling ‘yon, tinitigan ako nang may bahid nang pag-aalinlangan nina Summer at Lora