Kabanata 32

Malaki ang pagmamahal ko sa makeup. Una, nasanay na akong mamuhay nang mukha laging kaakit-akit. Pangalawa, nais kong itago ang maliliit kong peklat sa mukha. Naglagay ako ng purong pulang lipstick at kinulot ang aking abot-baywang na buhok. Pagkatapos, nagsuot ako ng isang marangyang damit at takong bago bumaba upang buksan ang pinto at harapin siya. Kahit na magkamukhang-magkamukha sina Dixon at Lance, kailanman ay hindi tatayo sa baba si Lance. Ito ang dahilan kung bakit tinawag ko ang pangalan ni Dixon ngayon pagkalabas ko ng bahay. Malamig ang mga mata ni Dixon at ang kanyang features ay napakatalim. Tiningnan niya ako nang may pagkalito at pag-iingat. Binuka ko ang aking mga labi at tinanong siya, “Anong ginagawa mo dito?” Hindi siya nagsalita. Tumuloy ako, “Bahay ko ‘to.” Tinanong niya, nang paulit-ulit, “Bahay mo?” Ang kanyang mga mata ay naliligaw at nalilito. Sinagot ko nang may kasiguruhan, "Oo, ito ang bahay ko." Bigla niyang tinanong, “Sino ka?” May isang marahang simoy ng