Kabanata 22

Umiling siya at pagkatapos ay biglang sinabi, "Hindi ko alam kung bakit, ngunit madalas akong makaramdam ng pagka-miss sa’yo kamakailan. Hindi ako mapalagay at patuloy kong naiisip na iiwan mo ako. Tulad ng pag-iwan sa akin ni Joseph nang wala man lang pasabi." Tumigil muna ako sandali at saka ngumiti, "Parang ewan ‘to, andito lang ako palagi." “Carol, pakiramdam ko may tinatago ka sa’kin.” Pagkaalis sa bilangguan, nag-atubili ako nang kaunti bago magpasya na pumunta sa bayan. Nagkataong nakita ko si Joseph at ang kanyang lola na tinutulak siya sa kanyang wheelchair kaya’t sinundan ko sila, hindi lumalapit hanggang sa umalis ang kanyang lola. Alam kong hindi siya mangmang. Hinihintay niya akong lapitan ko siya. Hindi pa ako nakakaabot sa kanya nang marinig kong tinanong niya, “Kumusta na siya?” Marahan kong tinanong, “Sino?” “Summer,” sabi niya. “Nakikilala mo siya?” “Hindi ako tanga. Siyempre naalala ko siya.” Kaya tinanong ko, “Bakit ka nagpapanggap na hindi?” Matapos ang isang maikl