Kabanata 147

Nang marinig iyon, tumayo ako sa takot at kinuha ang aking phone para tawagan si Dixon, ngunit nakapatay pa rin ang kanyang phone. Pagkatapos ay tinawagan ko ang kanyang assistant, na sa wakas ay sinagot na ang phone. “Nasaan kayo?” Tanong kong may malamig na boses. “Mrs. Gregg, nasa simbahan kami.” Tinawag niya pa rin akong Mrs. Gregg. Tulad lang ng una naming pagkikita tatlong taon na ang nakakaraan. Sa lahat ng oras ay tinawag niya ako bilang Mrs. Gregg. Ako ang dating Mrs. Gregg. Gayunpaman, hindi na ‘yon ang kaso ngayon. “Ipadala mo sa akin ang iyong address.” Ibinaba ko ang phone at paalis na sana nang hawakan ni Quincy ang pulso ko at pinaalalahanan ako, “Hindi maaring balewalain ang iyong karamdaman. Kung mananatili itong ganito, walang magiging lunas para dito! Caroline, gumastos ako ng pito hanggang walong taon ng pag-aaral ng medisinang ito laban sa kanser. Ako ay pinalad na ako ang nagtagumpay. Mabuti na lang at maililigtas kita ngayon. Ito lang ang magagawa ko para sa’yo s