Kabanata 84

"Gusto ko lang makita si Jonathan!" "Talagang nakita ko siya, nakita ko! Si Jonathan, siya nga..." Napaiyak ako. "Pakiusap, hayaan niyo akong hanapin si Jonathan. Kailangan kong makita ang kapatid ko..." Isang malawak at mainit na dibdib ang yumakap sa akin na parang pinapangalagaan ang isang mahalaga, isang hindi mapapalitan. Nahuli ko ang pamilyar na amoy ng pine, na hinaluan ng bahagyang nakalalasing na bango, ang uri na tanging isang malinis at maayos na lalaki lamang ang nagdadala. Sa kanya ko lang ito naamoy dati. "Shh. Huwag kang umiyak, Ari. Ayos lang. Nakita mo siya. Kapatid mo siya, hindi mo lang ito inisip," mahinahon niyang sinabi, ang boses niya'y nakakapagpakalma. Ngunit ang aking hikbi ay lalong lumakas. Sa kabila ng aking mga pagsusumikap, mahigpit niya akong hinawakan, ayaw akong palabasin sa kama. Mahigpit niyang niyakap ako, pinigilan ako sa isang kalmado at matatag na pagkakahawak. "Huwag ka masyadong mag-alala. Sabi ng doktor, nabangga mo ulit ang ulo mo, at