Kabanata 11

Tatawag na sana ako ng taxi nang nakita ko ang isang hindi pansining itim na kotseng dahan-dahang umandar sa harapan ko. Bumaba ang bintana at isang boses ang narinig, “Ari?” Habang umiikot pa rin ang utak ko, tumingala ako sa taong iyon. Pagkatapos, isang gwapong mukha ang lumitaw sa pangingin ko na nagpagulat sa'kin. “Woody—” Huminto ako para itama ang sinabi ko, “Mr. Wood?” Bumaba si Logan sa kotse, binuksan ang pinto sa harapan, at tinulungan akong sumakay. Natagalan akong iproseso kung anong nangyari. Pagkatapos ng isang sandali, nagtanong ako, “Bakit ka pa nandito, Mr. Wood?” Nagmaneho si Logan habang kaswal na nagpaliwanag, “Naisip kong nasa ospital ka pa rin, kaya nagmaneho ako sa paligid. At kagaya ng inaasahan ko, nandito ka pa nga.” Pagkatapos, nag-abot siya sa'kin ng tisyu. “Sumuka ka ba kanina?” Tinanggap ko ito, pinunasan ang mga labi ko, at bumulong, “Oo. Medyo nahihilo ko. Epekto siguro ito ng pagkabagok ko.” Bahagyang kumunot ang noo ni Logan at tumigas ang mga