Kabanata 67

ako... Ito ay isang hindi pagkakaunawaan! Hindi ko alam na inaabot niya talaga ang seatbelt ko. Faking a smile at him, ibinaling ko ang atensyon ko sa tanawin sa labas ng bintana. Habang hawak niya ang kamay ko, unti-unting kumalat ang init sa katawan ko. Natigilan ako at napatingin kay Hendrix, na ang isa niyang kamay ay nagmamaneho at ang isa naman ay hawak ang kamay ko. Nang makita niyang nakatitig ako sa kanya, itinaas niya ang kamay ko sa labi niya at hinalikan iyon. "Bukod sa pagkaing nabanggit mo, ano pa ang hinahangad mo?" Ang ganitong kakaibang mainit at mapayapang pakikipag-ugnayan ang nagpabilis ng tibok ng puso ko at namula ang mukha ko. Gayunpaman, namutla ito kumpara sa nag-aapoy na init ng kanyang halik sa likod ng aking kamay. Binawi ko ang kamay ko at nauutal, "A-Anything is fine!" Sa ngayon, kahit ano ay maayos para sa akin. Narinig ko ang malalim na tawa ni Hendrix na umaalingawngaw sa kanyang lalamunan. Parang napaka-good mood niya. Pabalik sa villa, bago pa ako mak