Kabanata 52

Ang mukha ni Hendrix na kanina ay madilim ay agad na nagdilim na parang mga ulap ng bagyo. Tinapat niya ang malamig niyang tingin sa mukha ko at nagtanong, "Arianna, alam mo ba kung ano ang sinasabi mo?" "Alam ko!" Syempre, alam ko. Dalawang taon kong tiniis ang paghihirap. Gayunpaman, kung hindi niya ako mahal noon, hindi niya ako mamahalin ngayon. Kahit gaano pa siya kabait sa akin, hindi pa rin iyon ang gusto ko. Hinawakan niya ang kamay ko at pilit akong hinila palabas ng banyo. Pagkatapos ay pinahiga niya ako sa kama at binalutan ako ng bath towel. Kasunod nito, lumuhod siya sa harapan ko at hinawakan ng mahigpit ang mga kamay ko. Tumingala siya at pinawi ang galit sa kanyang boses, nagtanong, "Sabihin mo sa akin, ano ang nangyari?" Kalmado siya. Kahit na naasar ako sa kanya, lagi siyang may paraan para manatiling kalmado. Umiling ako. Namumula ang mga mata ko at namamaos ang boses ko habang nagtanong ako ng, "Hendrix, mahal mo ba ako?" Hindi ko alam kung bakit ko ito tinatanong k