Kabanata 17

Malungkot na umiiyak si Andrea habang mahigpit na nakahawak sa braso ni Hendrix. Para siyang kaawa-awa at walang magawang nawawalang bata. Hinawakan siya ni Hendrix at inalo, "Andrea, hindi ka nag-iisa. Hindi kita iiwan mag-isa. Huminahon ka!" Sinamaan siya ng tingin ni Andrea. Namumula at namamaga ang kanyang mga mata. "Huwag niyang ipanganak ang bata, please? Nakikiusap ako, Hendrix. Huwag niyang ipanganak ang bata baka mamatay ako!" Nagsalita siya nang buong tatag. Tinitigan siya ni Hendrix at namumugto ang mga mata nito sa galit. Saway niya, "Andrea, stop messing around!" Bigla siyang tinulak ni Andrea. Nagmamadali siyang kumuha ng fruit knife at nilaslas ang kanyang pulso. Nangyari ang lahat sa isang kisap-mata. Hindi naman siguro inaasahan ni Hendrix na gagawin iyon ni Andrea. Nanlamig siya at agad na bumalik sa kanyang katinuan. Kinagat niya ang takot at hinawakan si Andrea sa braso. Nagpasya siyang ipadala agad siya sa emergency ward. Gayunpaman, mahigpit na hinawakan ni Andrea ang headboard ng kama at tumanggi siyang bumitaw. Namumula ang mga mata niya habang nagpupumilit, "Huwag mong hayaang magkaroon siya ng baby!" nabigla ako. Parang tutol na tutol si Andrea sa ideyang magkaroon ako ng anak. Sinamaan ko ng tingin si Hendrix. Hindi ko na siya hinintay magsalita. I reassured her, "Andrea, don't worry. The baby... I'll..." Pinigilan ko ang sakit sa puso ko at sinabing, "I'll get rid of the baby!" "Arianna!" Galit na galit si Hendrix. Ang itim niyang mga mata ay kinulayan ng pula. "Kung hindi mo siya ipapadala ngayon sa emergency ward, mamamatay siya. Mas lalo kang magdurusa kapag nawala siya!" Sabi ko habang pilit kong pinipigilan ang pait sa puso ko. Napaawang ang labi ni Hendrix at sinulyapan ako ng maitim niyang mga mata bago nagmamadaling binuhat si Andrea palabas ng ward. Sa bakanteng ward, tinitigan ko ang mga bahid ng dugo na iniwan ni Andrea. Ito ay maliwanag at malamig. Bumaba na ang lagnat ko pero kailangan ko pa ring magpa-IV drip. Gayunpaman, wala ako sa mood na manatili sa ospital. Tinanggihan ko ang IV drip at pinalabas ako sa ospital. Pagkatapos ng bagyong may pagkulog at pagkidlat noong nakaraang gabi, mukhang nabagong-buhay ang Ucrebury. Umalis ako sa ospital ngunit hindi na ako bumalik sa villa. Sa halip, dumiretso ako sa Roberts Group. Pagdating ko sa lobby ng kumpanya, nakita ako ng receptionist at nagmadaling lumapit sa akin. Paliwanag niya, "Director Reid, hinihintay ka ni Mrs. Hammer mula sa government hospital sa opisina mo. Labinlimang minuto na siyang naghihintay." Tumango ako at pinindot ang button ng elevator. Sinulyapan ko siya at sumagot, "Sabihin kay Kelsey na maghanda ng mga regalo. Ito ay isang token para kay Mrs. Hammers. Hindi kailangang masyadong mahal ngunit dapat ito ay sinsero." Tumango ang receptionist. Pumasok ako sa elevator at pinindot ang button papunta sa opisina ko. Tinawagan ko si Josiah. Pagkatapos ng dalawang ring, sinagot niya ang tawag. "Arianna!" Nagulat ako, ito ang unang beses na tinawag niya ako sa pangalan ko. Kumunot ang noo ko at nagtanong, "Are you free tonight? Let's meet up." Para siyang nahuli. Huminto siya at sumagot, "Okay. Anong oras at saan?" "I'll text you later!" Nakarating ako sa designated floor nang bumukas ang pinto ng elevator. Ibinaba ko ang tawag at ipinadala kay Josiah ang oras at lokasyon. Pagkatapos noon, pumunta ako sa washroom para hawakan ang aking makeup bago bumalik sa aking opisina. Matapos makasama si Hendrix sa loob ng dalawang taon, hindi ako nagtagumpay. Nabigo akong mapaibig siya sa akin ngunit nagawa kong buuin ang aking karera. Kahit papaano, nagpunta ako mula sa isang walang kaalam-alam na babae sa isang taong kayang harapin ang iba't ibang mga problema nang walang kahirap-hirap. Mukhang lumaki na ako. Sa opisina, eleganteng nakaupo sa isang itim na sofa ang isang medyo may edad na babae. Nakasuot siya ng plain floral gown. Nakatitig siya sa kanyang cellphone at mukhang sinusuri ang kanyang mga mensahe. Bahagya akong kumatok sa pinto para ipahayag ang presensya ko at nakangiting pumasok. Bati ko, "I'm sorry, Mrs. Hammer. Grabe ang traffic. I'm so sorry to keep you waiting!" Tumayo si Evelyn para makipagkamay sa akin at tumawa, "Ayos lang. Ngayon lang din ako nakarating."