Kabanata 115

Habang unti-unting naghihiwalay ang mga tao, itinaas ko ang aking damit at lumabas ng bulwagan. Tahimik na nakaupo si Aaron sa swing sa looban. Tumingin siya sa akin mula sa malayo na may matamis na ngiti sa labi. Ibinalik ko ang tingin, "I never expect you to be an viewer." Pagkasabi ko nun umalis na agad ako. Magbabago ang mga tao. Limang taon na ang nakalilipas, gustong pahirapan ni Aaron ang mga tao sa kaniyang masamang paraan. Gayunpaman, sa sandaling iyon, maaaring dinala niya ako doon para makapanood siya ng magandang palabas. Kung iisipin, malamang na gusto niyang pahirapan ang mga tao sa mas mabagal na takbo noon. Ang mga katimugang suburb ay malayo na sa lungsod. At saka, nasa isang marangyang lugar kami. Kaya, walang mga taxi sa lugar na iyon, karaniwang mga pribadong sasakyan lamang ang dumarating at umalis. Higit pa rito, kung ang isa ay hindi kumuha ng pahintulot mula sa isang taong naninirahan sa lugar na iyon, hindi sila maaaring magmaneho kahit anong mangyari. Ibig sab