Kabanata 117

Natulog si Mable hanggang umaga ng sumunod na araw. Noong nagising siya, nakita niya si Blair na nakahinga sa dulo ng kama, nakatitig sa kanya. Hindi nagpahinga buong gabi si Blair. Ang kadalasang maitim niyang mga mata ay mapula, at may mga eyebags siya na malalim. “Gising ka na.” paos ang boses niya. Tinulungan siyang umayos ng upo ni Blair at inabutan siya ng baso ng tubig. “Salamat.” Ininom ni Mable ang tubig at ibinaba ang baso ng bigla siyang yakapin ni Blair. “A-anong ginagawa mo?” Walang nagawa si Mable sa puwersang ginamit ni Blair. “Mabes.” Paos niyang tinawag ang pangalan niya. “Hindi ko hahayaan na may masamang mangyari sa iyo—hinding hindi!” Naisip ni Mable na baka nag-aalala pa siya tungkol sa atakeng naramdaman niya kagabi at tinapik ang balikat niya. “Okay na ako.” Tumango ng kaunti si Blair at hinimas ang batok niya. “Wala ka pang kinakain. Anong gusto mo kainin?” tanong ni Blair. “Kahit ano, basta light lang.” “Sige. Magpapahanda ako.” Pinanood siyang