Kabanata 737

Agad na naging tahimik ang hangin sa opisina. Naningkit ang mata ni Joshua at walang emosyong tumingin sa babaeng nasa harapan niya. "Luna, ikaw ang nangangailangan ng tulong ko ngayon." Bahagya niyang tinapik ang tabletop gamit ang mahahabang daliri. "Kailangan mo ng tulong ko, pero patuloy mo akong minamaliit, ganito ba ang ugali mo sa lipunan?" Bahagyang natawa si Luna, “I’m just telling the truth. Bukod doon." Nagtaas siya ng kilay at sinipat ang dokumentong nasa mesa. "Nakikipagtulungan ako sa iyo bilang katapat. Kung talagang hihilingin ko ang iyong tulong, hihilingin ko sa iyo na bayaran nang direkta ang mga medikal na bayarin ng mga bata, hindi ba?" Ang mga sulok ng labi ni Joshua ay ngumiti, itinaas ang kanyang kamay at kinuha ang dokumento sa mesa, pagkatapos ay pinagpatuloy ang pagbabasa nito nang seryoso. "Totoo yan. Kahit na akin rin ang mga bata, binigyan na kita ng villa at binabayaran ko lahat ng medical bills nila hanggang ngayon…” Habang nagsasalita siya, itinaas