Kabanata 226

Tumingin si Natasha kay Luna ng nalilito. Matapos ang ilang saglit, pinunasan niya ang luha niya at tumango siya. “Oo. Kung ako rin siya, ganun din ang gagawin ko…” Kilala at pinagkakatiwalaan dapat ng nanay ang anak niya, pero... Nang makita niya na umiiyak ng malubha si Natasha, kahit na malupit si Luna, nagbuntong hininga lang siya. Inabot niya ang tissue kay Natasha. “Punasan niyo na po ang mga luha niyo.” Sa loob, nag uusap ng madamdamin ang mag ina. Sa labas, nagtititigan lang sina Zach at Yuri. “Inaantok na ako.” Humikab si Yuri. Umikot ang mga mata ni Zach. May gusto sana siyang sabihin nang may nakita siyang tao sa hagdan. Kumunot ang noo niya. “Sino ‘yan?” Matapos ang ilang saglit, may babaeng nakasuot ng itim na trench coat at itim na salamin na lumapit. Nakatago siya sa dilim, kaya’t hindi makita ng maayos ang mukha niya. “Hello.” Tumawa siya ng mahina at lumapit. Nilabas niya ang phone niya na nakapatay. “Nandito ako para bumisita ng tao, pero namatay ang phone ko