Kabanata 42

Mamasa-masa ang labi niya at mapula-pula. Halos mawari niya na kung gaano katamis ang lasa nila… Napalunok si Ivor. Sa sandaling iyon, biglang iminulat ni Bonnie ang kanyang mga mata, at nagtama ang kanilang mga tingin. Nagka-ilangan sila. Patuloy na nakatitig si Ivor na parang nasa ilalim ng kanyang mahika. Sobrang lapit nila sa isa’t-isa na halos magdikit na ang mga ilong nila. Kakaiba ‘to sa pakiramdam. “Anong ginagawa mo?” Nananatiling malinaw ang isipan at umatras, sinusubukang panatilihin ang kanyang distansya mula sa lalaki. Tumingin siya dito, naaalarma. Nagulat siya noong una, ngunit tinipon niya ang sarili at tumayo. “Gigisingin sana kita. Baka sipunin ka, kung diyan ka lang matutulog.” Pinag-aralan niya ang lalaki, ngunit wala siyang natuklasan na kakaiba sa ekspresyon nito. Pagkatapos, pinag-isipan niya ang paraan ng karaniwang pakikitungo nito sa kanya at napagtantong marahil ay gawa-gawa lang ang mga saloobin niya. Buweno, hindi na kailangang mag-alala pa. Tumingin si Bon