Kabanata 172

"Siya... may malaking mata, matangkad na ilong, at maliit na labi..." Sabi ng maliit na bata. Hindi nakaimik si Amelia. Hindi talaga siya dapat umasa sa kakayahan ng isang bata na magpahayag ng, "Pwede mo ba akong dalhin sa lugar kung saan ka nawala?" Masunuring sumang-ayon ang batang lalaki. Hinawakan niya ang kamay ni Amelia at pinangunahan siya. Walang kamalay-malay na dinala si Amelia sa isang eskinita ng batang lalaki. Maraming maruruming lumang bahay sa paligid ng eskinita. Maliban sa liwanag mula sa pasukan ng eskinita, ang ibang mga lugar ay napakadilim. Ibinaba ni Amelia ang kanyang ulo at nalilitong tinanong ang maliit na bata, "Sigurado ka bang naligaw ka rito?" Luminga-linga ang batang lalaki sa paligid na para bang kinukumpirma niya kung ito ang tamang lugar. Maya-maya, sabi niya, "Oo, nandito na." Tumango si Amelia at sinabing, "Kung gayon, maghintay tayo dito. Baka bumalik ang nanay mo para hanapin ka kapag nalaman niyang nawawala ka." Biglang niyugyog ng maliit na bata