Kabanata 22

Hindi sapat ang pagsindi ng apoy. Kinailangan pang dagdagan ni Ryan ng kahoy para tuloy-tuloy ang pag-aapoy nito. Buti na lang nakakolekta si Sherry ng madaming kahoy para tumagal ito nang buong gabi. Agad namang nagdagdag si Ryan ng maliliit na patpat sa apoy. Nang ang buong tumpok ay nagniningas, nagdagdag siya ng mas malalaking piraso ng kahoy. Sa wakas ay nagningas na ang apoy sa kampo. Naghintay si Ryan sa tabi ng apoy upang mapainit ang kanyang buong katawan bago humanap ng angkop na sukat na patpat na gagamiting pangtuhog. Tinusok niya ang ibon sa patpat at inihaw ang mga ito sa ibabaw ng apoy. Ngunit ang ibabaw ng manok ay mabilis na nasunog at naamoy pa nga. Mabilis itong inalis ni Ryan mula sa apoy, napagtantong itim na ang ilalim nito. “Hahaha, hindi mo pa nararansasan mag-ihaw sa harap ng publiko, ano?” “Paano mo nalaman?” Hindi nagsinungaling si Ryan tungkol sa kanyang mga kakayahan ngunit tahasan niya itong inamin. Tinanong niya si Sherry kung may karanasan ito “Ikaw ba