Kabanata 682

Sa sandaling tumalikod siya, ang mga luha sa kanyang mga mata ay sumabog ng walang kontrol at umagos na parang bukal. Plop, plop... Bumagsak sila sa lupa na parang pira-pirasong puso, lumilikha ng mga ripple sa ilalim ng makulay na ilaw at alak. Ang kanyang nag-iisang anyo ay tila naliligaw ng landas. Kumibot ang puso ni Andrius. Gayunpaman, alam niyang hindi siya maaaring maging maawain. Hindi ngayon ang tamang panahon para mag-dalawang isip. “Ngayon, malamang na hindi na siya magiging abala sa akin ulit, di ba?” Itinulak ni Andrius si Emmy palayo. Ang kanyang mga salita ay tila nakadirekta kay Emmy at sa kanyang sarili, na may halong kapaitan. Glug... Pagkatapos, ibinuhos niya ang isang baso ng alak at tinungga ito ng buo. Tiningnan ni Emmy ang likod ni Luna at nagmamalaki, “Sa aking maraming taon ng karanasan, ang isang minutong iyon ay isang critical hit. Nagdulot ito ng fatal damage. Hindi siya makakabawi ng dalawang taon o tatlo.” Fatal damage... Ngumiti ng may kapaita