Kabanata 1163

Malungkot ang mukha ni Vivian. Pumikit siya, at ang mga luha ay dumaloy sa kanyang pisngi nang tahimik, bumubuhos sa lupa nang walang tunog. “Ama…” Nakita ang mga nagulat na titig nina Andrius at Kelvin, naluha si Vivian at nagpaliwanag, “Noong maliit pa ako, tuwing kailangan niyang umalis para sa misyon... Umiiyak ako at gumagawa ng eksena, gustong-gusto kong manatili siya. “Sa bawat pagkakataon, inaaliw ako ng aking ama ng ganito, hinahaplos ang aking ulo... Ginagawa niya ito sa bawat pagkakataon...” Lumiit ang tono ni Vivian, at lalong nalungkot ang kanyang mukha. Sa sandaling iyon, naging mas banayad ang mga pagkilos ng Unang Diyos ng Digmaan. Si Andrius at Kelvin ay parehong namangha, lubos na nabigla sa kanilang nakita. Swoosh... Biglang nagkaroon ng ideya si Kelvin at lumapit sa Unang Diyos ng Digmaan. Hindi ito napansin ng Unang Diyos ng Digmaan, ang kanyang mga mata ay nakatuon kay Vivian habang mekanikal niyang inuulit ang parehong aksyon. Nagmumuni-muni s