Kabanata 192

Naisip ni Stephan, "Bakit ako mag-aalala kung nilalamig ka?" Natigilan ang ekspresyon ni Abbie, namutla ang kanyang mukha nang maramdaman niya ang malayo at walang pakialam na ugali ni Stephan. Ito ay malamig at walang puso. Wala siyang choice kundi gamitin ang kanyang trump card, maingat na sinasabi, "Mr. Russell, nangako kang babayaran mo ako..." Mahina ang boses niya, at hindi narinig ni Felicia ang sinabi niya dahil medyo may distansya sa pagitan nila. Sa kanyang pananaw, tanging ang kagandahan na may luha sa mga mata nito ang nakikita niya, na tila mas nakakaawa. Iniangat ng hangin sa gabi ang laylayan ng coat ni Stephan nang lumingon siya, nakatingin kay Abbie, ilang hakbang pa ang layo. Ang kanyang mga labi ay nakakurba sa isang maliit, halos mapanuksong ngiti. "Ms. Finch, hinahangaan ko ang ambisyon mong umakyat sa posisyon. Ngunit masyado na ba akong maawain, hinahayaan kang magkaroon ng lakas ng loob na lokohin ako? At saan ka kumukuha ng lakas ng loob na angkinin na ika