Kabanata 62

Kinailangan kong huminto at umatras nang ilang hakbang para gumawa ng distansya sa pagitan namin ni Steven. “Hindi ko maintindihan ang sinasabi mo.” Matiyagang nagpaliwanag si Steven, “Akala ko pagkatapos kitang kausapin kahapon, makikita mo ang pagkakamali mo at titigil ka na sa pag-arte kasama ng kung sino-sino para lang patunayan na ayos ka lang nang wala ako.” Hindi ko napigilang matawa sa pagkabilib niya sa sarili niya. Para bang hindi isang indibidwal ang tingin niya sa'kin, kundi isang parte ng sarili niya. Ang lahat ng ginawa ko ay parang nakaikot sa kanya, at maging ang mga nararamdaman ko ay nasa ilalim ng kontrol niya. Ngumiti ako nang hindi makapaniwala. “Sabihin nating tama ka.” Tumango si Steven na para bang inisip niyang naisip ko na sa wakas kung gaano ako kamali. Pagkatapos, nagpatuloy ako, “Nasa kaparehong klase ni Zachary si Willow sa kindergarten na'to nang higit sa dalawang taon na. Hinahatid-sundo siya ng tatay niya araw-araw kaya baka nakita mo na siya tuw