Kabanata 30

Si Steven ay nagmumura sa telepono. Nang sumulyap ako sa aking screen, bigla kong naisip na hindi ko pa na-block ang kanyang numero. "Ano bang inaasahan mo?" Nagalit si Steven sa kung gaano ako kaswal, at sinabi niya, "Alam mo ba? Dahil hindi mo siya sinundo, naghintay siya mag-isa sa labas ng kindergarten. Nakauwi siya ng alas-9 ng gabi." Sumagot ako nang kalmado, "Mr. Pelham, pero sa tingin ko'y mali ang pinaparatangan mo. Si Jessica na ang kanyang ina ngayon. At ako…" Tumayo ako at lumabas sa balkonahe. Tumingin ako sa malayo at nakita ang mga bituin sa kalangitan at mga ilaw ng lungsod. "Stranger lang ako." Humugot ng malalim na hininga si Steven at sinabi, "Galit ka pa rin ba sa amin?" "Hindi. Nagpapatuloy na ako sa buhay ko," sabi ko nang dahan-dahan. "Sa tingin ko, wala nang dahilan para ako'y maipit ng mga bagay at tao mula sa nakaraan. Ano sa tingin mo?" Bago makasagot si Steven, ibinaba ko ang telepono at binlock ang kanyang numero. Bigla, may kumatok sa pinto ko. Bin