Kabanata 1855 Act II Isang One Man Symphony

Maliwanag ang mga mata ni Mateo—halos nakasisilaw—nang tumingin ito sa kanya. "Dahil ikaw. “Akala ko makaka-move on na ako sa wakas pagkatapos ng yakap mo. Ngunit nang bumagsak ang iyong katawan sa aking mga bisig, nagkaroon ako ng rebelasyon—hindi ako maka-move on; ito ay imposible. Sa sandaling iyon, naramdaman ko na ang aking isang tunay na pangarap ay natupad sa wakas, "paliwanag niya. “Hiningi ko pa. There is no way I can let you go like this... Kaya, gusto kong isama ka, sa lugar kung saan walang nakakakilala sa atin, at gagamitin ko ang natitirang bahagi ng buhay ko para mahalin mo ako. Napakaraming taon na akong nakatali sa iyo; Ang pagdaragdag ng natitirang bahagi ng aking buhay dito ay isang maliit na gawain." Gulong-gulo ang isip ni Arianne, ngunit habang nagsusumikap siyang ikonekta ang mga tuldok, dahan-dahang inangat sa kanya ang katotohanan. "At alam na ni Geralt Bernard ang tungkol dito, hindi ba? Tinulungan ka niyang pekein ang iyong kamatayan. Dumating siya upang il