Kabanata 3

Dinaganan ni Steven si Marrie. Naghubad siya at hinawakan ang magkabilang kamay niya. “Hayop ka, bitiwan mo ako! Kung hindi—” hindi siya nakapagsalita. Muffled na ungol ang maririnig sa kanya matapos busalan ni Steven. Nagpupumiglas siya, hindi maintindihan kung bakit iba si Steven sa karaniwang duwag niyang ugali. Mapagmataas siya, at nasayang lang ang effort niya na kumawala. Mabigat ang pagbabayaran ni Marrie sa mga kilos niya. Ang dalawang taong galit at pagkamuhi na naipon ni Steven ay kumawala kaya malupit siya sa kanya. Makalipas ang ilang oras, nailabas din niya sawakas ang galit at inis niya. Tulala si Marrie habang nakahiga siya sa sofa. Pakiramdam niya halos mapunit siya. “Umalis ka, hayop ka!” galit na galit Marrie. Nakakahiya dahil wala siyang lakas ngayon. Kung hindi, napatay na niya sana ang lalake sa harap niya. Nahimasmasan na si Steven at inayos ang kanyang sarili, nabawasan ang galit sa dibdib niya. Hindi siya nagsisisi sa ginawa niya, dahil nasulit niya si Marrie. Ang plano niya noong una ay gulpihin siya at dukutin ang mga mata niya, pero wala siyang lakas ng loob na gawin ito ngayon. Ang ginawa niya ay hindi kapuri-puri pero sigurado siya na ang paghihiganti kay Marrie at Yanny ay siguradong matamis. “Marrie, wala ka ng utang na loob sa akin. Ibigay mo ang Stellar Group sa loob ng isang linggo. Hindi mo ito pagmamayari! Kapag nalaman ko na may kinalaman ka sa pagkamatay ng mga magulang ko, papatayin kita,” babala ni Steven. “Tinatakot mo ako? At gusto mo bawiin ang yaman ng pamilya mo? Sisiguraduhin ko na hindi ka na sisikatan ng araw!” kumulo ang dugo ni Marrie. “Totoo? Sige, tignan natin ang lakas ng loob mo!” umalis si Steven matapos isuot ang damit niya. Galit na galit si Marrie ng makita ang mga pasa sa katawan niya. Ang puwet niya ay sobrang sakit. Napahinga siya ng malalim ng maupo siya. Walang naglakas ng loob na tratuhin siya ng ganito as dalawang dekadang namumuno siya. Kahit na naenjoy niya ang karanasan, hindi niya mapapalampas si Steven. “Gusto kita buhayin, pero dahil gusto mo na mamatay, tutuparin ko ang hiling mo!” Makikita ang kagustuhan pumatay sa mga mata ni Marrie. Tinawagan muna ni Marrie si Yanny, ipinaalam na buhay pa si Steven. “Ang bulag na iyon! Ang suwerte niya talaga, huh? Paanong buhay pa din siya?” mura ni Yanny mula sa kabilang linya ng phone. “Yanny, pakiramdam ko nagbago na siya. Iba na siya sa kung ano siya dati!” sambit ni Marrie. Habang hinihimas ang masakit sa kanya, natataranta siya. Hindi niya lubos maisip ang matinding pagbabago sa ugali niya sa loob lamang ng isang gabi. Para siyang hayop sa koral sa loob ng dalawang taon sa Qualls Residence. “Paanong nagbago? Kahit na gaano pa siya nagbago, bulag pa din siyang hayop,” natuwang sinabi ni Yanny. Hindi masabi ni Marrie na pinagsamantalahan siya ni Steven. Determinado siyang ilihim ito mula kay Yanny. “Literal na baliw siya! Sobrang lakas ng loob niya at hindi mapigilan. Mag-ingat ka at baka puntahan ka niya,” paalala ni Marrie. Tumawa si Yanny. “Ma, okay ka lang ba? Bakit siya maghihiganti sa akin? Kahit na malakas ang loob niya, sa tingin mo ba natatakot ako? Papatayin ko siya sa isang iglap!” hindi siya natinag. “Nagbalik na ba siya? Uuwi ako ngayon at tuturuan siya ng leksyon!” “Huwag! Ipapaasikaso ko ito sa mga tao ko. Manatili ak sa school.” Hindi gusto ni Marrie na makita siya ni Yanny sa ganitong estado. Kapag nalaman ni Yanny na pinagsamantalahan ni Steven si Marrie, hindi niya lubos maisip ang tindi ng galit na mararamdaman niya. Tinawag ni Marrie si Heidi pagkatapos ibaba ang tawag. “Hindi pa patay si Steven. Hanapin siya at patayin ngayon din. Dalhin mo sa akin ang ulo niya. Patatawarin ko ang pagkakamali mo noon kapag nagawa mo ito!” Sinabi ni Heidi, “Madam, ang akala ko po hindi po ninyo siya gustong mamatay.” Nagalit si Marrie ng nadiskubre niyang inabandona ni Heidi si Steven sa ilog. Pinagalitan niya si Yanny, at pinalayas si Heidi. Matagal na niyang kasama si Heidi, napakaloyal niyang tao. Ang huling gusto ni Marrie ay ang kontrahin siya. Kaya dapat sundin ni Heidi ang utos niya at hindi ni Yanny. “Gusto ko siyang mamatay ngayon din!” galit na sinabi ni Marrie. Ang maisip si Steven na duwag ang tingin niya na dinumihan ang katawan niya ay nakakagising ng galit niya. Kailangan niya na patayin si Steven. Hindi siya makapaghiganti sa walang kuwentang tao na nagsamantala noon sa kanya, pero iba na ngayon sa estado ni Steven. Ang lakas ng loob ng bulag na mangmang na dungisan siya? Galit na galit siya sa kahihiyan. “Masusunod po,” sagot ni Heidi. … Tumungo si Steven sa Tourexia Mountaint Cemetery pagkatapos lisanin ang Qualls Residence. Nasa kontrol siya ni Marrie at Yanny sa nakalipas na dalawang tao, kaya hindi siya nakdalaw sa puntod ng mga magulang niya. Ang Tourexia Mountain Cemetery ang pinaka prestihiyosong memorial Garden sa Levix City. Ang mga may pribilehiyo lang ang maaaring ilibing dito. Sa totoo lang, pinili ni Marrie ang puwesto nila noon. Nagulat is Steven ng makakita siya ng mga bulaklak sa puntod ng mga magulang niya. Mukhang may naunang dumalaw sa kanya. “Sinong bumibisita?” Wala siyang kamaganak sa Levix City. Malapit siya noon sa pamilya Qualls at pamilya Lurk, na itinakdang ikasal sa kanya ang anak nila. Hinding-hindi bibisita si Marrie at Yanny, at imposible din na gawin ito ng pamilya Lurk. Best friend ni Cavin Lurk ang ama ni Steven, si Frank Lewis. Sabay nilang sinimulang ang mga business nila. Habang naghihirap si Cavin at nalulunod sa mga utang, malago ang kumpanya ni Frank. Tinulungan ni Frank si Cavin bayaran ang mga utang niya at pinondohan ang kanyang business. Nagsumikap siya na tulungan si Cavin at hindi siya nadisappoint ni Cavin. Nagsimula din na lumago ang kanyang business. Si Cavin ang nanguna para magkaroon ng arranged marriage sa pagitan ng dalawang pamilya, si Fiona Lurk na anak niya, at si Steven na anak ni Frank noong mga bata pa sila. Pero, agad siyang lumayo sa pamilya Lewis ng mamatay sina Frank at Ophelia. Naghirap ang pamilya Lewis, at kinansela agad ang engagement sa oras na nailibing sila. Simula noon, hindi na sila nakausap ni Steven. Kilalang entrepreneur na si Cavin ngayon as Levix City na maraming business na namamayagpag. “Ama, Ina, pasensiya na at hindi ako nakabisita sa nakalipas na dalawang taon,” iyak ni Steven habang nakaluhod sa mga puntod nila. “Pangako iimbestigahan ko ang aksidente. Kapag may guilty sa pagkamatay ninyo, ipaghihiganti ko kayo. “Ang pamilya Qualls at pamilya Lurk ang mga inggratang mga pamilya. Hindi ko sila palalampasin!” “Kalokohan. Puwede ka burahin ng parehong pamilya sa isang iglap,” may tumawa mula sa likod niya. Pinunasan ni Steven ang mga luha niya at humarap doon. May tatlong tao na nakatayo sa likod niya. Ang isa ay lalakeng nasa sixties ang edad, ang isa naman ay middle-aged na lalake na katabi siya. May kasama silang bata at magandang babae. “Sino ka?” “Wala ka ng pakielam. Pero kung tama ang naalala ko, natalo ka kay Marrie, hindi ba?” mapanghamak na ngumiti si Winnie Miller sa kanya. Nagsalubong ang mga kialy ni Steven. “Anong kinalaman nito sa iyo?” “Pagod na ako sa mga walang kuwentang mga katulad mo. Na kaya lang magyabang sa harap ng mga patay na tao,” sagot ni Winnie. “Win, tama na!” sigaw ni Zack Miller. Humingi siya agad ng tawad, “Pasensiya na. Spoiled brat kasi siya. Sana pagpasensiyahan mo ang kabastusan niya.” Tinignan siya ni Steven. Alam niya na hindi siya pangkaraniwang tao. Napansin din niya ang mga mata ng middle-aged man na nakatitig sa kanya. Base sa stable niyang paghinga at mga sentidong nakalitaw, alam niyang maabilidad siyang tao.