Kabanata 102

Walang-tigil na nanginig ang kamay ni Madeline at ang susi sa kanyang kamay ay nalaglag sa kanyang paa nang maingay. Ang mga sugat sa loob at labas ng kanyang katawan ay tila ba biglang "nagising" sa sandaling ito at hindi mabilang na nakakapunit na sakit ang muling bumalot sa kanyang katawan. Sa sobrang sakit ay nawawala na siya sa ulirat at ang natitirang imahe na lang sa kanyang isipan ay ang pagsira nito sa baul ng abo ng kanyang anak. Namatay ang voice-controlled na ilaw at ang mundo ni Madeline ay tila ba biglang nagdilim. "Madeline, kinakausap kita," narinig ang dominanteng boses ni Jeremy. Kusang nanginig si Madeline. Nang hablutin ni Jeremy ang kanyang braso, mukha siyang isang parkupino na natanggalan ng mga tinik. Pagkatapos na lumayo sa takot, bigla siyang lumuhod, iniuntog ang kanyang ulo sa kagipitan. "Mr. Whitman, kasalanan ko ito! Kasalanan ko ang lahat! Hindi dapat kita minahal at hindi ko dapat ginalit si Meredith!! "Jeremy, alam kong nagkamali ako, pakius