Kabanata 390

Sa loob ng ilang segundo, daan-daang gintong orb ang nabuo sa ere. Mula sa malayo, kumikislap ang makapangyarihang mga orb na parang mga bituin sa kalangitan. "Meteor Squall!" sigaw ni Caspian habang malamig ang tingin, sabay tulak ng kanyang mga braso pasulong. Ipinadala niya ang mga gintong orb ng enerhiya patungo kay Icarus na parang buhos ng meteor. Napuno ang kalangitan ng dose-dosenang gintong liwanag, lumikha ng isang kamangha-manghang tanawin. Ilang segundo pa, bumagsak ang mga meteor sa paligid ni Icarus, nagdulot ng sunud-sunod na pagsabog. Yumanig ang buong entablado habang napuno ng mga bato at alikabok ang paligid. Lumutang si Caspian sa ere at sinilip ang wasak na entablado. Nararamdaman pa rin niya ang presensya ni Icarus, na hindi man lang nabawasan. Malinaw na hindi rin siya naapektuhan ng atakeng ito. "Paano pa nagkaroon ng isang tagapagsanay na may ganitong kalakas na pisikal na kakayahan sa kasalukuyang mundo?" narinig ni Caspian ang boses ng matanda na ma