บทที่ 99 เวอเรียน มอนท์

ใบหน้าของเธอเย็นชา ในขณะที่เธอจูงมือ เจลลี่ บีน เดินไปที่รับรองในออฟฟิศ เธอจูงมือ เจลลี่ บีน ไปด้วย ฮีลตันจ้องที่ด้านหลังของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาอดทนกับเซย์นมากกว่า เจลลี่ บีน ตั้งแต่เมื่อไหร่? ในห้องรับรอง เวอเรียนกอด เจลลี่ บีน เธอกล่อมเจ้าตัวน้อยสักพัก เจลลี่ บีนยังคงมีไข้ และร้องไห้ตลอดทาง หลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอก็หลับไปในอ้อมแขนของเวอเรียน เมื่อฮีลตันทํางานเกี่ยวกับเอกสารเสร็จ เขาเปิดประตูเข้ามาแล้วเขาเห็นเวอเรียน มองไปที่ เจลลี่ บีน ด้วยสายตาที่อ่อนโยน เธอไม่เคยมองเขาด้วยสายตาที่อ่อนโยนเช่นนี้ เวอเรียนได้ยินเสียงประตูเปิดและปิดเธอหันหัวของเธอเพื่อดูเขา เธอเม้มริมฝีปากของเธอและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "ฮีลตัน เราต้องมาคุยกันหน่อย" เวอเรียนออกมาจากห้องรับรอง และปิดประตูข้างหลังเธอ ฮีลตันจ้องไปที่เธออย่างไม่ลดละ เขามีออร่าเพียงพอควบคู่ไปกับความได้เปรียบด้านความสูงของเขา ด้วยเหตุนี้เวอเรียนรู้สึกเหมือนกลิ่นอายของเธออ่อนแอลง และแทบไม่มีความสำคัญเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา "คุณอยากคุยกับผมเรื่องอะไร?" เป็นฮีลตันที่พูดก่อน เวอเรียนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และเอาความกล้าหาญท