บทที่ 957 ผมเป็นของคุณคนเดียว

หลังจากเครื่องบินลงจอด บอยล์ก็พาเชอรีชไปร้านอาหารชื่อดังในเมืองหลวงเพื่อรับประทานอาหาร พวกเขาเลือกที่นั่ง บอยล์นั่งข้างเธอ ขณะที่ทั้งคู่กำลังเริ่มดูเมนูอาหารด้วยกัน พนักงานเสิร์ฟสาวถามพวกเขา “ต้องการสั่งอะไรดีคะ?” บอยล์ตัดสินใจกินอะไรก็ได้ที่เชอรีชอยากจะกิน เขาไม่ได้เลือกมาก ขณะที่เชอรีชมองไปที่ในส่วนของอาหารว่างในเมนู เธอพูดตะกุกตะกัก “บัวลอย…และก็เกี๊ยว…เกี๊ยวทอด…” เมื่อสาวเสิร์ฟเห็นเธอพูดตะกุกตะกัก เธอก็ขมวดคิ้ว และดูเหมือนกำลังแอบตัดสินเธออยู่ เธอไม่คิดว่าชายหนุ่มที่หล่อเหลาขนาดนี้จะอยู่กับผู้หญิงที่พูดติดอ่าง แม้ว่าทั้งคู่จะดูน่าดึงดูดมากในมุมมองของคนนอก แต่การพูดติดอ่างของเธอจะทำให้ข้อดีทั้งหมดของเธอสูญเปล่า พนักงานเสิร์ฟหัวเราะอย่างเจื่อน ๆ ขณะที่เธอหลุดปากพูดหยาบคายออกมา “คุณผู้หญิง ถ้าคุณพูดไม่ชัด คุณสามารถชี้ไปที่รูปภาพอาหารก็ได้ค่ะ” เชอรีชเงยหน้าขึ้น และจ้องเขม็งไปทางพนักงานเสิร์ฟ เธอไม่ดูเขินอายเลยแม้แต่น้อย แววตาของเธอดูน่ากลัวจนพนักงานเสิร์ฟรู้สึกประหม่าเล็กน้อย สายตาของบอยล์ก็ดูน่ากลัวและเย็นชา แต่เขายังคงเอื้อมมือไปลูบหัวเล็ก ๆ ของเชอรีช เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่