บทที่ 941 บอยล์ คุณหึง ลิตเติ้ล บีน สเปราท์ เหรอ

บอยล์วางสายและล้มตัวลงนอนบนโซฟา เขาหลับตาและพิงศีรษะกับโซฟา เขาคิดเรื่องนี้ทั้งคืน ฮันท์ลีย์กับวิทนีย์โทรหาเขาหลังเที่ยงคืน ฮันท์ลีย์บอกเขา "บอยล์ พรุ่งนี้...วิทนีย์ เฮกเตอร์กับฉัน จะไปเยี่ยมพวกนายที่นอร์ท ซิตี้ เชอไม่ค่อยมีเพื่อน ให้วิทนีย์อยู่กับเธอนะ" บอยล์ตอบ "ได้" หลังจากผ่านไปสักพัก บอยล์ก็บอกเขา "ขอบใจนะ" ฮันท์ลีย์ยิ้มแล้วพูด "ไม่เอาน่า เราหลั่งเลือดมาด้วยกัน อีกอย่างวิทนีย์กับเชอก็สนิทกัน...ตอนนี้เชอไม่สบาย พวกเราก็ต้องไปเยี่ยมสิ" บอยล์ลุกขึ้นมาจาโซฟาในห้องนั่งเล่นตอน 6 โมงเช้า และกลับเข้าไปในห้องนอน เชอรีชยังคงหลับอยู่ บอยล์วางโทรศัพท์ของเธอกลับที่เดิม เขาปีนขึ้นไปบนเตียง ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มและกอดเธอแน่น เชอรีชหลับเป็นตายตั้งแต่เธอป่วย แต่เธอก็ไม่ได้หลับสนิท เธอตัวสั่นเมื่อรู้สึกหนาวตอนที่บอยล์เลิกผ้าห่มขึ้น เธอซุกตัวที่หน้าอกและกอดเอวเขา เธอหลับตาและพึมพำเสียงแหบ "ไปไหนมา? ไม่มีคุณอยู่ด้วยมันหนาวนะ" บอยล์ก้มลงมองใบหน้าที่น่ารักของเธอ แววตาเต็มไปด้วยความรักและความเสน่หา "ผมทำโจ๊กไว้ให้ เราจะกินข้าวเช้ากันหลังจากที่คุณตื่น" เชอรีชท้องร้องเมื่อได้ยินคำว่าข้าวเช้า เธ