บทที่ 7 บทสัมภาษณ์

เช้าวันรุ่งขึ้นเวลา 10 โมงเช้า เวอเรียนเธอเห็นผู้คนมากมายในห้องโถงชั้นหนึ่ง ทันทีที่เธอก้าวเข้ามาภายใน ฟัดด์ กรุ๊ป พวกเขาถือแฟ้มประวัติรอเขาแถวเพื่อสัมภาษณ์งาน น่าที่แปลกประมาณ 99% ของผู้ที่มาสัมภาษณ์เป็นผู้หญิงเกือบทั้งหมด ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังดูเด็กและหน้าตาดี “เวอเรียนขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย ‘วันนี้เป็นวันพิเศษอะไรรึเปล่า? ทำไมถึงมีผู้มาสมัครงานจำนวนมากมายขนาดนี้?” “ขอโทษนะคะ พวกคุณมาสัมภาษณ์งานเหมือนกันหรอคะ?” หญิงสาวที่สวมกระโปรงสั้นสีชมพูอ่อน หล่อนเหลือบมองเวอเรียน ขึ้น ๆ ลง ๆ แล้วพูดว่า “เธอก็มาสัมภาษณ์งานด้วยหรอ เธอแต่งตัวเหมือนแม่ชีสมัยก่อนเลยอ่ะ เธอคิดว่าท่านประธานฟัดด์จะชอบสไตล์คุณเหรอ?” เวอเรียน ถึงกับพูดไม่ออก “...” เวอเรียนเธอจ้องมองไปที่เครื่องแต่งกายของตัวเองโดยไม่รู้ตัว เธอสวมชุดที่แสนจะธรรมดา ใส่มาในการสัมภาษณ์ เสื้อสีขาวเรียบที่เหน็บอยู่ในกระโปรงทรงเอเอวสูงกับร้องเท้าส้นสูง 3 เซนติเมตร เธอดูเหมือนแม่ชีได้อย่างไร? ผู้ที่มารับผิดชอบดูแลจัดการการสัมภาษณ์มองด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามอยู่ภายใต้แว่นตากรอบสีดำของเธอ “เบาๆกันหน่อย ท่านประธานฟัดด์ ไม่ชอบผู้หญิงเสียงดัง เข้าแถวแล้วตามฉันไปที่ชั้น 66 เพื่อสัมภาษณ์เป็นกลุ่ม” ก่อนที่เวอเรียนจะเข้าใจสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า หญิงสาวจากด้านหลังผลักเธอเข้าไปในลิฟต์อย่างรวดเร็ว “เฮ้! นี่เธอจะขยับไหม! อย่างขวางทางถ้าเธอจะไม่ไป!” ผู้รับผิดชอบจ้องมองมาที่เวอเรีบนและหญิงสาว “ทำไมพวกเธอถึงผลักกัน หรือพวกเธอคิดว่าการสัมภาษณ์จะผ่านได้โดยการพุ่งขึ้นไปที่ชั้น 66 อย่างนั้นหรือ?” บรรยากาศแปลก ๆ ตลอดทั้งทาง เวอเรียนเธอยืนอยู่ระหว่างกลุ่มสาวๆที่แต่งตัวดีและแต่งหน้าหนาเตอะ พวกเธอจำเป็นต้องทำทุกอย่างให้ดูดีเหมือนกำลังไปออกเดท เพียงเพื่อเข้าร่วมการสัมภาษณ์ตำแหน่งนักออกแบบศิลปะเนี่ยนะ? สาวๆ แต่งหน้าหลากหลายแนวดูแน่นเต็มลิฟต์ พวกเขาหยิบแป้งพับขึ้นมาเติมใบหน้าที่ยังคงอัดแน่นไปด้วยเครื่องสำอางค์ ประตูลิฟต์ถูกเปิดออกพร้อมกับเสียงกริ่งที่ดังขึ้นเมื่อมาถึงชั้น 66 เวอเรียนถูกฝูงชนผลักไปข้างหน้า เธอตามพวกเขาเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ เธอสามารถมองเห็นทีมสัมภาษณ์ผ่านกระจกบานใส มีกรรมการสัมภาษณ์ด้านในถึงสามคน โดยมีเลขาอีกคนสองคนยืนอยู่ข้างๆ บรรยากาศนั้นทำให้ผู้สมัครงานทุกคนตัวสั่น ฟัดด์ กรุ๊ป ค่อนข้างเข้มงวดในการเลือกนักออกแบบสำหรับแผนกศิลปะและความคิดสร้างสรรค์แบบนั้นเลยหรือ? แบบนี้ในกรณีนี้ผู้ที่สมัครตำแหน่ง เช่น ผู้จัดการหรือผู้อำนวยการ จะไม่ต้องผ่านการสัมภาษณ์ในระดับต่างๆ เหมือนที่ต้องเคลียร์ด่านต่าง ๆ ในเกมส์เลยหรือไง? หญิงสาวสองสามคนที่อยู่ด้านหลังเธอ รู้สึกประหม่าจนฝ่ามือของพวกเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ พวกเขาพูดคุยกันด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ฉันได้ยินมาว่าท่านประธานฟัดด์ จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยของไอวี่ลีก แต่ฉันแค่จบระดับปริญญาตรีจากมหาลัยธรรมดา แบบนี้ท่านประธานฟัดด์ จะโอเคไหมนะ? “ไม่ต้องมีคุณสมบัติอะไรเลย ผู้ชายก็ชอบที่รูปลักษณ์ภายนอกและรูปร่างของผู้หญิงเท่านั้นแหละ” ‘ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อสมัครตำแหน่งนักออกแบบ แต่พวกเขามาที่นี่เพื่อสมัครเป็นผู้หญิงของท่านประธานฟัดด์งั้นเหรอ? จู่ ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก หญิงสาวในชุดกระโปรงจีวองซี่ สีดำสั้น เธอเดินออกมาจากห้อง ดูเหมือนว่าเธอจะได้ผลลัพธ์ที่ดีจากการสัมภาษณ์ ใบหน้าของเธอดูสว่างขึ้นทันทีที่ยืนอยู่หน้าประตู เธอกอดอดขณะยืนมองสาว ๆ คนอื่น ๆ ที่รอให้สัมภาษณ์อย่างหยิ่งผยอง “ผู้หญิงอย่างพวกเธอ คิดว่ามีเพียงแค่รูปร่างหน้าตาก็เพียงพอแล้วงั้นเหรอ? ท่านประธานฟัดด์ เขาเห็นผู้หญิงสวยมามากพอแล้ว ผู้หญิงอย่างพวกเธอก็เป็นเพียงแค่ส่วนเติมเต็มให้กับเขา ท่านประธานฟัดด์ เขาต้องการผู้หญิงที่มีพื้นฐานครอบครัวที่ดี วุฒิภาวะที่สูงและผู้หญิงที่ฉลาดอย่างฉัน ฉันขอแนะนำว่าให้พวกคุณรู้จักตัวเองดีกว่านะจ๊ะสาวๆ!” ทันทีที่เธอจบประโยค เลขานุการคนหนึ่งก็ออกมาจากห้องทำงานและพูดด้วยน้ำเสียงเป็นทางการว่า "คนต่อไปเชิญ” เวอเรียนตะลึง ถึงตาของเธอแล้ว เธอหายใจเข้าลึก ๆ ถือแฟ้มประวัติของเธอเดินเข้าไปให้ห้องทำงานอย่างใจเย็น ใบบรรดาคณะกรรมการทั้งสามคน ผู้ชายที่หน้าตาดีสวมใส่แว่นตาขอบสีทองที่นั่งอยู่ตรงกลางนั้น เขามองผ่านแฟ้มประวัติของเธอและพูดขึ้นก่อน “เวอเรียน มอนท์? กรุณาแนะนำตัวเอง บอกให้เราทราบถึงน้ำหนัก สัดส่วน ส่วนสูง สถานะ สุขภาพและภูมิหลังครอบครัวของคุณ” เวอเรียนขมวดคิ้วแน่น ความโกรธลามไปทั่วใบหน้าที่สง่างามของเธอ “ฟัดด์ กรุ๊ป แอบใช้วิธีสกปรกในการจ้างพนักงานแบบนี้งั้นหรือ? ฉันหลงคิดว่าท่านประธานฟัดด์ จะเป็นนักธุรกิจที่ยุติธรรมและซื่อสัตย์ ดูเหมือนว่าท่านประธานฟัดด์จะปลอมเปลือกไปเสียทุกอย่าง ฉันขอโทษค่ะ ฉันขอไม่สัมภาษณ์ต่อ” ผู้ตรวจสอบมองหน้ากันไปมา พวกเขาจ้องมองใบหน้าโกรธเกรี้ยวของเวอเรียนและพูดติดตลกว่า “คุณมอนท์ คุณมาที่นี่เพื่อสมัครเป็นภรรยาของท่านประธานฟัดด์ แน่นอนว่าท่านประธานฟัดด์ มีสิทธิ์ที่จะสอบถามพื้นฐานของคุณ ไม่อย่างนั้นคุณคิดว่า ท่านประธานฟัดด์จะแต่งงานกับใครก็ได้ ของเพียงแค่เธอเป็นผู้หญิงอย่างนั้นเหรอครับ?” 'อะไรนะ? ใบสมัครสำหรับ ‘ภรรยาท่านประธานฟัดด์งั้นหรอ?’ “เอ่อ...ฉันคิดว่าฉันอาจจะเดินเข้ามาผิดห้อง...” ก่อนที่เขาจะฟังคำอธิบายของเธอจบ ประตูห้องทำงานก็ถูกผลักเปิดออก การสัมภาษณ์ที่ถูกขัดจังหวะขึ้นมา ผู้ที่เดินเข้ามาคือผู้ช่วยของท่านประธานาธิบดีฟัดด์ คุช ซาเวียร์ คุช เดินไปหากรรมการที่อยู่นั่งอยู่ตรงกลาง เอนตัวไปข้างหน้าและกระซิบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “กรรมการลูคัส เจ้านายต้องการสัมภาษณ์เวอเรียน มอนท์เป็นการส่วนตัว” แซนเดอร์ ลูคัส เขาดันแว่นตาขอบทองของเขา ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เล็กน้อย เขาหัวเราะขึ้น “ฉันคิดมาเสมอว่าเขาจะไม่ชอบผู้หญิงเสียอีก และฉันก็ไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะมาเป็นตัวเต็งของเขาซะนี่” แซนเดอร์ สบตาเวอเรียนด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา คุช เดินไปหาเวอเรียน และพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพไพเราะ “คุณมอนท์ ได้โปรดตามผมมา” … ฮีลตัน นั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหารสีดำ จ้องไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่หยุดชั่วคราวของเขาด้วยใบหน้าเมินเฉย เป็นการบันทึกภาพ การสัมภาษณ์งานของเวอเรียนที่อยู่ประตูถัดไป เขาหยิบข้อมูลและรูปภาพที่คุชส่งมาให้เมื่อเช้านี้ เขาจ้องมองตรงไปยังภาพที่พร่ามัวมองไม่ชัดของผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่บนเตียงทำคลอด ถ้าตัวแทนเมื่อสามปีที่แล้วคือเวอเรียน มอนท์... คลิ๊ก ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก คุช เดินเข้ามาพร้อมกับเวอเรียน, “ท่านครับ คุณมอนท์ เธออยู่ที่นี่แล้ว” “นายออกไปก่อน” “ครับ” เวอเรียนถูกนำตัวมาในห้องทำงานด้วยความสับสน ทันที่ที่คุช เดินจากไป เธอก็ขมวดคิ้วและถามว่า “ท่านประธานฟัดด์ ฉันมาที่นี่เพื่อสมัครงานในตำแหน่งนักวาดภาพประกอบ ฉันไม่เข้าใจว่าคุณต้องการอะไรในตอนนี้” ฮีลตันยกมือขึ้นปิดคอมพิวเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าเขาลง เขามองเธอด้วยสายตาเย้ยหยัน “เมื่อสักครู่ที่ห้องถัดไปคุณเพิ่งจะต่อว่า หาว่าผมที่ใช้วิธีสกปรก งั้นในงานเลี้ยงคืนนั้น คุณไม่ได้ยั่วยวนผมเลยอย่างนั้นหรือ? ดูเหมือนว่าผมจะไม่ใช่คนที่เสแสร้งแกล้งทำอะไรพวกนั้นคนเดียวละมั้ง” แก้มของเธอแดงระเรื่อด้วยความอับอาย เธอเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “ฉันแค่ต้องการให้ท่านประธานฟัดด์ แสดงความเมตตายกเลิกโครงการรื้อถอนในถนนนาวี ขออภัยที่ฉันเสียมารยาทและเข้าใจท่านประธานฟัดด์ผิดไป” ฮีลตันลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ตู้ปลาขนาดใหญ่ในห้องทำงานของเขา เขาดูปลาของเขาด้วยท่าทางผ่อนคลาย “เป็นไปไม่ได้ที่จะยกเลิกโครงการรื้อถอน แต่ยังมีช่องทางสำหรับการเจรจาเกี่ยวกับบ้านพักครอบครัวมอนท์ของเธอ” ประกายแห่งความปิติยินดีเกิดขึ้นในใจของเวอเรียน เธอรีบถามว่า “ท่านประธานฟัดด์ นี่คุณหมายความว่าคุณจะรักษาบ้านพักมอนท์ไว้ใช่ไหมคะ?” ชายคนนั้นโยนอาหารปลาทิ้ง เขาเดินไปหาเวอเรียนด้วยมือข้างหนึ่ง เธอก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัวขณะที่ชายคนนั้นหายใจเข้าใกล้เธอ ขณะเดียวกันมือใหญ่ก็จับเอวบางของเธอไว้แน่น