บทที่ 77 ประธานฟัดด์ ที่กำลังรอภรรยาของเขาอยู่ที่บ้าน

ขณะที่ เวอเรียน มอนท์ ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว ออดี้สีขาวก็ขับไปข้างหน้าสองก้าวตามจังหวะของเธอ เธอลองเดินถอยหลังไปสองก้าวรถก็ถอยหลังไปสองก้าวเช่นกัน สิ่งนี้จึงทำให้เธอหยุดนิ่งและมองไปที่ชายในรถ เธอเม้มริมฝีปากของเธอและยิ้มอย่างเห็นอกเห็นใจ "คุณเควน ค่ะ ฉันคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องสนิทกันขนาดนี้ก็ได้นะคะ?” "ผมบอกคุณไปแล้วนะครับ ว่าเราจะได้มีโอกาสทำงานร่วมกัน” เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอที่ได้เจอกับชายผู้ไร้ยางอายเช่นนี้ “ฉันว่าฉันยังไม่ได้ตกลงร่วมงานกับคุณเลยนะคะ?” ยานิ เควน ตอบกลับอย่างครุ่นคิดบางสิ่งไปด้วย “เมื่อมีใครสักคนเข้ามาเป็นส่วนในตระกูลเควน และเธอคนนั้นคิดที่จะจัดการกับคุณ คุณเองก็คงเห็นด้วยกับผมว่ามันไม่เรื่องง่ายในการรับมือและเผชิญหน้ากับเธอคนนั้นด้วยตัวคุณคนเดียว คุณคงไม่ต้องการให้ศัตรูคู่อาฆาตของคุณอยู่เหนือคุณ เพื่อเหยียบย่ำคุณตอนนี้ใช่ไหมล่ะ?” สัญชาตญาณของเธอเตือนว่าผู้ชายอย่าง ยานิ เควน คงไม่มาเสียเวลาล้อเล่นกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้กับเธอหรอก ถ้าเธอตัดสินใจลงเรือลำเดียวกับเขาแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะทิ้งคว้างเธอไว้กลางทางอย่างแน่นอน เวอเรียน ได้หันกลับไปดู วาเนลล์ ชีน ที่กำล