บทที่ 70 เขาปกป้อง แนนซี่ แซนเดอร์ หลังจากเรื่องทั้งหมด

"มีอะไรเหรอคะฮีลตัน?" แนนซี่วางจานผลไม้ไว้บนโต๊ะทำงานของฮีลตัน และมองเขาด้วยรอยยิ้ม ฮีลตันสอดมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เขาหันกลับมา และมองเธออย่างใกล้ชิดด้วยสายตาที่เย็นชา และชัดเจน “คุณส่งคนไปลักพาตัวเวอเรียนใช่ไหม?” คำถามของฮีลตัน นั้นตรงไปตรงมา แนนซี่ถูกจับได้ ใบหน้าของเธอซีดลงทันที และรอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอก็แข็งกระด้างขึ้นทันที “ฮีลตัน คุณกำลังพูดเรื่องตลกอะไรกัน ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันจะลักพาตัวเวอเรียน?” เวอเรียนบอกอะไรเขาบ้าง ระหว่างที่พวกเขาอยู่บนเตียง? “คนร้ายที่ลักพาตัวเวอเรียน เขาสารภาพจนหมดแล้ว" น้ำเสียงของฮีลตันฟังดูสงบ แต่ดวงตาของเขาดูเย็นชามาก แนนขยับริมฝีปากและหัวเราะเยาะเย้ย “ถ้าฉันส่งคนไปลักพาตัวเวอเรียน มอนท์จริง งั้นคุณจะจับฉันไปคิดคุกไหม?" ... หลังจากอาบน้ำ เจลลี่ บีน เสร็จแล้ว เวอเรียนต้องการพบฮีลตัน เธออยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับ เจลลี่ บีน ในวัยเด็กของเธอ เมื่อเธอเดินเข้าไปที่ประตูห้องทำงาน เธอพบว่าประตูยังถูกปิดไม่สนิท เธอยกมือขึ้นและต้องการจะเดินเข้าไป แต่เธอได้ยินเสียงของฮีลตันคุยกับใครสักคนก่อน “ผมจะไม่ส่งคุณเข้าคุก” ฮีลตันกำลังคุยกับใคร? เวอเ