บทที่ 67 ให้เธอดูรายงานดีเอ็นเอ

ในคืนนี้โรงแรมเล็ก ๆ บนพื้นภูเขา เวอเรียนกลั้นเสียงหัวเราะ เธอเกือบได้รับบาดเจ็บภายในจากการเก็บกดที่จะไม่หัวเราะออกมา ผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอแสดงสีหน้าที่เย่อหยิ่ง เขามองเธออย่างเย็ยชา “ตลกมากไหม?” “มันตลกมาก” เมื่อเวอเรียน นึกถึงชายหญิงที่พูดถึงฮีลตัน ที่อยู่ห้องข้าง ๆ เธอก็มีความสุขในใจเป็นพิเศษ อย่างไรก็ตามในวินาทีถัดมาเมื่อเธอได้พบกับสายตาเย็นชาของเขา เธอก็ปิดปากของเธออย่างไว เธอรพยายามกลั้นยิ้มอย่างอดทน ด้วยความที่เธอเป็นคนขี้ขลาดเธอเปลี่ยนจุดยืนทันที "มันไม่ตลกเอาซะเลยค่ะ" คืนนี้เวออรียนนอนบนเตียงเล็ก และนอนอย่างสบาย ท่าทางการนอนของเธอแย่มากเพราะเธอพาดขาไว้บนท้องของเขา ฮีลตันกลายเป็นคนนอนไม่หลับอย่างสิ้นเชิง เขามองดูเธออย่างระมัดระวัง แสงจันทร์ข้างนอกหน้าต่างส่องเข้ามา เธอดูคล้ายกับ เจลลี่ บีน มาก ไม่ว่าจะเป็นตอนที่ของพวกเขาตื่นหรือตอนที่พวกเขาหลับไป เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะความรักของเขาที่มี เจลลี่ บีน หรือเพียงเพราะเขามีความรักที่แตกต่างกันเล็กน้อยสำหรับผู้หญิงคนนี้ เขาเริ่มคิดว่าเธอน่ารักดี หัวใจของฮีลตันที่สงบมา 32 ปีเหมือนทะเลสาบที่ไหลผ่านระลอกคลื่น … เช้าวันรุ่งขึ้