บทที่ 60 เจลลี่ บีน คือลูกสาวของเธอ!

เวอเรียน ตื่นขึ้นมาพร้อมกับที่เธอรู้สึกว่ามีใครบางคนเขย่าตัวเธออยู่ เธอไม่สามารถแยกได้ว่ามันเป็นความจริงหรือความฝันกันแน่เนื่องมาจากฤทธิ์ของยา เธอตื่นขึ้นมาในที่สุด มันมีความคิดแรกที่อยู่ในใจของเธอแวบขึ้นมาก็คือ เธออยากกลับบ้าน และฉลองวันเกิดของ เจลลี่ บีน ในขณะที่เธอพยายามขยับร่างกายเธอก็รู้ว่ามือ และขาของเธอถูกมัดด้วยเชือกอย่างแน่นหนา เธอตื่นตระหนกมองออกไปทางหน้าต่าง ท้องฟ้ามืดมากจนมองไม่เห็นแม้แต่นิ้วมือของตัวเอง สัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่ามันเป็นถนนบนภูเขาเนื่องจากรถสั่นกว่าปกติ และเป็นหลุมเป็นบ่อมากเป็นพิเศษ "คุณเป็นใคร?! คุณลักพาตัวฉันทำไม?!" หลังจากไม่ได้พูดเป็นเวลานานเธอรับรู้ได้ว่าเสียงของเธอแหบแห้งเป็นอย่างมากเมื่อเธอพูด ราวกับว่ามีใบมีดติดอยู่ในลำคอของเธอ คนขับรถหัวเราะอย่างหยาบคายและพูดว่า "ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอไปทำอะไรให้ใครบางคนขุ่นเคืองเข้าล่ะ? ไม่ต้องคิดมากฉันกำลังพาคุณไปยังสถานที่ที่มีวิวสวย ๆ นอกจากนี้ยังมีผู้ชายที่พร้อมจะให้บริการ เธออย่างเต็มที่" เวอเรียน ตะลึงทันที เธอทำให้ใครบางคนขุ่นเคืองโดยที่เธอตั้งใจอย่างนั้นเหรอ? มันคือวาเนลล์ใช่หรือไม่? หล่อนส่งคนมาลัก