บทที่ 511 ไปหาภรรยาที่ลอนดอน

ในตอนกลางคืนก่อนที่ฮีลตันจะบินไปลอนดอน เขากำลังทำงานอยู่ในห้องทำงาน เมื่อ เจลลี่ บีนเดินลากเท้าเข้ามาในห้อง เด็กน้อยปีนขึ้นไปนั่งบนตักของฮีลตัน "คุณพ่อคะ พรุ่งนี้ตอนเช้าพาหนูไปหามอนตี้ด้วยได้ไหมคะ?" ฮีลตันขำ "ถ้า เจลลี่ บีนไปหามอนตี้ แล้วใครจะดูแลน้องชายให้พ่อล่ะ?" เจลลี่ บีนไม่พอใจ "อ้อ อย่างนั้นก็ได้ค่ะ คุณพ่อต้องพามอนตี้กลับบ้านให้ได้นะ" เด็กน้อยจ้ำม่ำเซ้าซี้เขา เขาอุ้มเธอวางลงบนพื้น "รู้แล้ว กลับไปนอนเถอะ พ่อต้องทำงานอีก" เจลลี่ บีนพยักหน้า เธอเขย่งเท้าและยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฮีลตัน "ฝันดีนะคะคุณพ่อ จูบหนูหน่อยสิ" เขาก้มหน้าลงจูบหน้าผากลูกสาวของเขา "ฝันดีนะ เจลลี่ บีน" เมื่อ เจลลี่ บีนได้ในสิ่งที่เธอต้องการแล้ว เธอก็กลับไปที่ห้องด้วยความดีใจ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความรัก เมื่อเขามองลูกสาวตัวเล็กและน่ารักอย่างอ่อนโยน แล้วเขาก็ได้เสียงเตือนข้อความวีแชท เวอเรียนส่งข้อความมาหาเขา [ฮีลตัน คุณหลับรึยัง?] เขารีบตอบข้อความ [ผมกำลังทำงานอยู่] [หา? ที่นั่นมันดึกแล้วนะ นี่คุณยังทำงานอยู่เหรอ? นอนดึกมันไม่ดีต่อสุขภาพนะ] เวอเรียนตอบข้อความอย่างรวดเร็ว ฮีลตันไม่ตอบคำถามของเธอ เขาเปลี่ย