บทที่ 50 ยื่นจดหมายลาออก

เวอเรียน หายใจเข้าลึก ๆ เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะอธิบายมากมายไปทำไม เพราะยังไงฮีลตัน ก็ไม่มีวันเชื่อเธอ ถ้าอย่างนั้นเธอคงจะต้องจัดการกับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในตอนนี้ “ท่านประธานฟัดด์ หากมันคือความจริงว่าฉันเป็นต้นเหตุของความสูญเสียทั้งหมด ฉันเต็มใจยอมรับในการตัดสินใจของคุณค่ะ” สายตาของเขาจ้องมองเธอ ฮีลตัน หรี่ลงและเขาพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ ว่า “ความเสียหายที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้มีมูลค่าเกือบสามร้อยล้านดอลลาร์ คุณคิดว่าคุณสามารถหาเงินมาจ่ายค่าเสียหายสามร้อยล้านดอลลาร์นี้ได้หรือไม่?” สามร้อยล้าน… เห็นได้ชัดว่า เธอไม่สามารถหาเงินมาชดใช้แม้แต่เศษเสี้ยวของเงินจำนวนนั้นได้? จับเธอติดคุกยังจะดีกว่า ให้เธอหาเงินมาชดใช้ค่าเสียหายสามร้อยล้านดอลลาร์นั้น! หัวใจของ เวอเรียน บีบแน่น เธอพูดในขณะที่เม้มริมฝีปากของเธอ “เนื่องจากครั้งนี้ฉันทำผิดพลาดครั้งใหญ่ แล้วทำไม ท่านประธานฟัดด์ ท่านไม่ไล่ฉันออกล่ะคะ?” การคาดหวังให้เธอชดใช้ค่าเสียหายในครั้งนี้ เป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถทำได้อย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้ว่า แนนซี่ จะตั้งใจทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้นมา แต่ก็เป็นเพราะความประมาทของเธอเหมือนกันที่ทำให้เกิดเรื่องผิดพล