บทที่ 453 ชายที่ซ่อนตัวอยู่ในบ้าน

"เซรีน ลุดด์!" "มีอะไรคะแม่?" เซรีนรีบเข้าไปในห้องน้ำ และเห็นว่าแม่ของเธอกำลังถือมีดโกนหนวดอยู่ในมือ! 'โอ้ ซวยละสิ! ฉันตายแน่!' "นี่มันมีดโกนหนวดของใครกัน?" แม่ของเธอถาม พร้อมกับทำหน้าสงสัย เซรีนตกใจไปสักพัก ก่อนจะคว้ามีดโกนหนวดมา แล้วหัวเราะคิกคัก "แม่คะ นี่มีดโกนหนวดของหนูเอง!" "นี่ลูกเอามีดโกนหนวดมาทำอะไร? ลูกมีหนวดรึไง?" เซรีนหน้าแดงแล้วตอบ "แม่ไม่เข้าใจหรอก หนูต้องใส่เสื้อแขนกุดตอนอากาศร้อน หนูก็ควรดูแลรักแร้ด้วยสิ" แม่ของเธอยังคงสงสัยคำตอบ แต่ก็เลือกที่จะเชื่อเซรีน แล้วเธอก็มองไปที่แปรงฟันสีฟ้าอย่างน่ากลัว "แล้วลูกมีนิสัยใช้แปรงฟันสองอัน ตอนที่อยู่คนเดียวด้วยเหรอ?" "เวอเรียนมานอนด้วยเมื่อวันก่อน นั่นมันแปรงฟันของเธอ หนูลืมเอาไปเก็บไว้" "เวอเรียน? ใครคือเวอเรียน?" แม่ของเธอไม่รู้จักชื่อนั้น เมื่อเซรีนลากแม่ของเธอมาที่ห้องนั่งเล่น เธอก็เปลี่ยนเรื่องคุย "เพื่อนของหนูที่เรียนด้วยกัน ตอน ม.ปลายไงคะ เรานั่งโต๊ะเดียวกัน แม่ลืมไปแล้วเหรอ หนูเคยบอกแม่เรื่องเธอแล้วนะ? เพื่อนคนรวยที่ชอบเลี้ยงอาหารดี ๆ หนูไง" "อ้อ เวอ...มอนท์..." "ใช ใช่ ใช่แล้ว! เวอเรียน มอนท์ ไงคะ!" แม่ของเธอ