บทที่ 123 เธอดื้อมาตลอดได้ยังไง?

ในขณะที่เวอเรียนกําลังทายา และช่วยพันแผลของเขาเธอพึมพําว่า "ฉันคิดว่าฉันจะไม่ขี้หึงเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ฉันรู้เรื่องอดีตระหว่างคุณกับแนนซี่ แต่... ฉันยังอดไม่ได้ที่จะหึง ฮีลตัน คุณอยู่ห่างจากแนนซี่ได้ไหม ฉันรู้ว่าเธอเป็นพี่สะใภ้ของคุณ และเซย์นก็เป็นของคุณ... " ฮีลตันดึงผู้หญิงที่คุกเข่าอยู่ข้างหน้าเขา เพื่อกำลังรักษาบาดแผลที่หน้าอกของเขา เวอเรียนไม่ได้เตรียมตัวเธอสะดุดเข้าที่หน้าอกของเขา "ฉันยังไม่ได้พันแผลคุณเลย..." "ผมไม่เคยบอกคุณมาก่อนเหรอว่า ผมไม่มีความสัมพันธ์กับแนนซี่เลย" มันเป็นอย่างไรที่ทุกสิ่งที่เขาบอกเธอ เธอมักจะหูหนวก? "คุณไม่จําเป็นต้องโกหกฉันอีกต่อไป กรุ๊ปเลือดของคุณตรงกับของเซย์น ในโลกนี้จะมีเรื่องบังเอิญมากมายได้อย่างไร?... " เธอรู้ความจริงว่าฮีลตันเคยมีความสัมพันธ์กับแนนซี่ในอดีต นอกจากนี้ใครไม่เคยมีความสัมพันธ์มาก่อนใช่ไหม? สิ่งเดียวคือฮีลตันอยากสร้าง 'ชีวิต' กับแนนซี่ อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถยอมรับคําโกหกของฮีลตันได้ สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือการโกหก เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาสีมุกดําคู่นั้นอย่างใจจดใจจ่อ สายตาของเขาข่มขู่เล็กน้อย เวอเรียนไหล่ "คุณจ้องฉันแบบนั้น