บทที่ 1201 ความรักอันแสนพิเศษของชีวิตคู่เชนน์ แยนนี่

พายุหิมะพัดผ่านช่วงกลางฤดูหนาว ละออกสีขาวเย็นตกติดต่อกันเป็นเวลานานหลายวันหลายคืน แยนนี่สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะฝันร้ายอยู่บ่อยครั้ง แต่ละครั้งเธอจะบีบแขนของเชนน์แน่น เชนน์ตัดสินใจว่าเขาจะช่วยภรรยาที่รักให้ผ่านปมแผลสะเทือนใจนี้ที่เขาก่อนี้ไปให้ได้ ยามเช้าฤดูหนาว เชนน์ออเซาะให้แยนนี่ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวไปด้วยกัน แยนนี่ถาม “เราจะไปไหนกัน?” เชนน์เลิกคิ้วสูงแล้วตอบ “ไปดูหิมะ” แยนนี่พูดไม่ออก ทั้งเชนน์และแยนนี่ต่างก็เคยไปดูหิมะจากเขาเพ็กตู จากที่สวิตเซอร์แลนด์ จากที่ฟินแลนด์ และจากอีกหลาย ๆ ที่…พวกเขาท่องไปทั่วดินแดนหลากประเทศและได้เห็นทัศนียภาพสีขาวโพลนมานักต่อนัก ตลอดทริปทั้งเดือน พวกเขาก็เอาแต่มองภาพวิวทิวทันศ์ที่ปกคลุมไปด้วยละอองของเหมันต์ โดยที่เธอมีเชนน์คอยอยู่เคียงข้างตลอดเพื่อดูแลความปลอดภัยเสมอมา เชนน์ถาม “คุณหญิงจิน คุณยังกลัวหิมะอยู่อีกเหรอ?” แยนนี่ยิ้มแล้วตอบ “ฉันไม่ได้กลัวตั้งนานแล้วเถอะ แต่ฉันแค่เบื่อหิมะ รู้สึกเหมือนกับว่าฉันเพิ่งจะดูมันไปเผื่ออีกสักสิบปีข้างหน้าได้เลยมั้ง ตอนนี้จะอะไรก็ได้ ฉันไม่อยากจะดูหิมะแล้ว” เชนน์ก้มหน้าแล้วสบสายตากับเธอ ก่อนเอ่ย “ถ้า