บทที่ 1193 ความสุขเงียบ ๆ 2

วันหนึ่งเชนน์พาแยนนี่ไปที่ห้องเกมเพื่อผ่อนคลาย ตลอดเวลาที่เธอต้องพักผ่อนอยู่ที่บ้าน แยนนี่ก็เลิกทำงานทั้งหมด นอกจากการออกกำลังกับเชนน์แล้วแยนนี่ก็รู้สึกเบื่อจนแทบตายเวลาที่อยู่บ้าน ครอบครัวของฮีลตัน ครอบครัววิลสัน และคนโสดตลอดกาลอย่างลูคัสต่างก็ได้รับเชิญมา ร็อดนีย์ไม่สามารถมาร่วมได้เพราะว่าเขาไปออกเดตกับแฟนสาว นี่เป็นเกมไพ่ที่รวมแต่ละครอบครัวเข้าด้วยกัน บรรดาสาว ๆ ต่างก็จับกลุ่มสนุกสนานกัน ขณะที่พวกผู้ชายก็เล่นไพ่ ทั้งเวอเรียนและเซรีนต่างก็ไม่เคยเล่นบอร์ดเกมมาก่อน พวกเขาต่างก็เด็กเกินกว่าที่จะเข้าใจกติกาได้ แยนนี่เล่นเกมกับพวกสาว ๆ อยู่เกือบสองชั่วโมง ขณะที่บรรดาผู้ใหญ่ต่างก็เริ่มอ่อนล้า เจลลี่ ลีนตัวน้อยก็เอามือเล็ก ๆ ของเธอตบโต๊ะแล้วอ้อนวอนว่า “หนูยังอยากเล่นต่อ พิคเคิลน้อย ลูคัส จาเรตต์ เรามาเล่นกันอีกตาดีไหม? แม้ว่าจะยังเด็กแต่เด็กน้อยทั้งสองก็ฉลาดและคึกคัก พิคเคิลตอบ “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? แต่ว่าถ้าแพ้เธอห้ามร้องไห้นะ” เจลลี่ บีนงอแง “ตอนนี้ฉันเจ็ดขวบแล้วนะ ไม่ได้ร้องไห้ง่ายแบบนั้นสักหน่อย แต่นายแค่สามขวบเอง นายจะเอาชนะฉันได้ยังไง” ลูคัสเสริม “เจลลี่ บีน เป็นเด็กขี้แย ปล่อ