บทที่ 1191 ทั้งหมดเพราะเธอ 3

แยนนี่รู้สึกสะเทือนใจทุกครั้งที่หิมะตก นั่นก็เป็นเพราะเขา เชนน์กลับเข้าห้องนอนมาแล้วก็ซุกลงใต้ผ้าห่ม แยนนี่ที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นก็ซุกตัวข้าง ๆ เขาพร้อมพูดเสียงอู้อี้ “นอนเถอะ นอนดึกตลอดแบบนี้ไม่ดีกับสุขภาพคุณนะ” เชนน์เป็นคนประเภทที่ยังคงทำงานได้มีประสิทธิภาพแม้ว่าจะนอนเพียงไม่กี่ชั่วโมง ดังนั้นไม่ว่าเขาจะอยู่จนดึกหรือไม่ก็ไม่เป็นปัญหา เขาโน้มตัวเข้าหาแล้วจูบหน้าผากเธอ เขาพูดด้วยเสียงต่ำแหบพร่าว่า “ฉันรอดกลับมานะแยนนี่ ฉันไม่ได้ตายเพราะพายุหิมะ ฉันต้องขอบคุณพายุนั่นด้วยซ้ำที่ทำให้เธอกลับมาหาฉัน” แยนนี่ตื่นเต็มตาแล้วตอนนี้ เธอตัวแข็ง ก่อนหันมาแล้วมองเชนน์ภายใต้แสงสลัว “คุณป้าบอกคุณเหรอ?” “ตอนนี้หิมะตกอยู่ ถ้าเธอกลัวก็ขยับมาใกล้ ๆ กอดฉันไว้ ฉันจะไม่ไปห่างจากเธออีก” น้ำเสียงเขาหนักแน่นแต่ก็ปลอบประโลมใจ ทำให้คนฟังรู้สึกมั่นคงปลอดภัย ไม่มีอะไรที่ช่วยทำให้ใจสงบได้ดีไปกว่าการได้รู้สึกถึงความอบอุ่นจากตัวเขาและเสียงหัวใจของเขาเต้นอยู่ข้าง ๆ เธอ แยนนี่มองเขาแล้วยิ้ม ดวงตามีน้ำตารื้น “เชนน์ คุณเคยนึกเสียใจบ้างไหม? ถ้าสมมุติว่าคุณไปรักแล้วก็แต่งงานกับคนอื่น 10 ปีที่ผ่านมาคุณคงไม่ต้องเจอกั