บทที่ 118 คุณมอนท์ ออกจากเมืองนอร์ท ซิตี้!

เวอเรียนพยายามอย่างสุดกําลังที่จะนึกถึงสิ่งที่โง่เขลาของเธอ ที่ทำต่อหน้าฮีลตันเมื่อคืนนี้ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เธอใช้สมองอยู่นาน เธอเริ่มรู้สึกปวดหัวมากขึ้น เธอยกมือทุบหัวของเธอ อย่างไรก็ตาม ทําไมฮีลตันถึงได้มาปรากฏตัวที่บาร์เมื่อคืน? หรือเป็นเพราะว่าเธอดื่มหนักมาก จนเธอเรียกเขาออกมาหาด้วยตัวเอง? เธอตกใจเมื่อเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว กวินโทรมา กวินก็ดื่มไวน์ไปมากเมื่อคืน ขณะที่เสียงของเธอนั้นฟังดูแหบแห้งมาก “เวอเรียน กลุ่มทัวร์ที่ฉันลงชื่อสมัครไว้ให้เธอ จะออกเดินทางในเที่ยวบินรอบ 11.00 น. อย่าสายนะ" เวอเรียนเหลือบมองเวลาได้แวบเดียวก็ถึงเวลา 8.30 น.แล้ว "ตอนนี้ฉันไม่สามารถพูดอะไรมากได้ ฉันต้องรีบทำให้ตัวเองสดชื่นแล้วออกไป” โชคยังดีที่เธอเก็บทุกอย่างในกระเป๋าเอาไว้ก่อน มิฉะนั้นแล้วเธออาจไม่ทันขึ้นเครื่องเลยด้วยซ้ำไป.. . ช่วงนี้ชีวิต และอารมณ์ของเธอเละเทะ เธอจึงให้กวินไปหาเพื่อนที่เธอทํางานอยู่ที่บริษัทท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง ให้จองทริปให้ราคาพนักงานให้เธอ เนื่องจากค่าใช้จ่ายด้านการท่องเที่ยวรวมถึงค่าที่พัก และตั๋วเครื่องบินของเธอนั้นถูกกว่