บทที่ 1172 คิดไม่ถึง 3

เธอโชว์แหวนที่อยู่ในมือ ซาแมนธาส่งมันให้กับเชนน์แล้วพูดอย่างปิติ “พี่เชนน์ ฉันช่วยพี่หาแหวนจนเจอแล้วนะ!” ก่อนหน้านี้ เขาทำแหวนหายอย่างไม่ได้ตั้งใจตอนที่ซาแมนธาเข้ามาชนเขาบนเรือนหลังคฤหาสน์ ซาแมนธาตาหามันในดงหญ้าอยู่หลายต่อหลายครั้งแต่ก็คว้านํ้าเหลว วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา เธอกลับมาที่นี่เพื่อหามันอีกครั้ง เธอมันไม่หยุดไม่หย่อน จนในที่สุดเธอก็เจอมันตกอยู่ข้างท่อนํ้าทิ้ง “พี่รู้ไหมว่าฉันโชคดีขนาดไหน? ตอนที่ฉันเจอแหวนนี่ มันเกือบจะตกลงไปในท่อนํ้าแล้ว ถ้าเป็นงั้นคงไม่มีวันหาเจออีกแน่ ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันไวพอเลยเก็บมันขึ้นมาได้” เชนน์จ้องแหวนโดยไม่พูดอะไร สีหน้าของเขาไร้อารมณ์ยากจะรู้ ซาแมนธาดึงมือหนาของเชนน์ออกมาแล้ววางแหวนวงนั้นลงบนอุ้งมือของเขา เธอยิ้มแล้วพูดให้กำลังใจ “ถ้าขนาดแหวนนี่ยังหาเจอได้ ฉันมั่นใจว่าพี่จะกลับไปหาพี่แยนนี่ได้แน่นนอน พี่คะ โชคดีนะคะ!” เชนน์มองแหวนที่อยู่ในมือ เขาหัวเราะในลำคออย่างหมดหวังแล้วตอบ “ซาแมนธา ฉันเซ็นใบหย่าไปแล้วล่ะ ฉันตัดสินใจหย่ากับแยนนี่ ตอนนี้แยนนี่ไม่ใช่พี่สะใภ้ของเธออีกแล้วนะ” “ทำไมล่ะ? พี่คะ ก่อนหน้านี้พี่ยังคิดว่าพี่แยนนี่ตายไปแล้ว แต่ตอน