บทที่ 1159 การบรรจบในตอนสุดท้าย 2

การกลับมาเจอกันของคนทั้งสอง ถ้าไม่ท่วมล้นด้วยความรู้สึกก็คงหมางเมินกัน ในเมื่อได้เจอกับเชนน์ที่นี่ แยนนี่ก็ไม่ติดจะหนี เชนน์ไม่พูดอะไรนอกจากเอาแต่จ้องมองเธอกับฮาจาร์ ก่อนเสนอตัว “ฉันจะไปส่งทั้งสองคนที่บ้าน” แยนนี่กอดฮาจาร์ไว้พร้อมถือหนังสือคู่มือสองสามเล่มที่ซื้อมาเมื่อครู่ในมืออีกข้าง แล้วพูดเสียงนิ่ง “ไม่จำเป็น ฉันเอารถมา” เธอไม่แม้แต่จะยอมให้เขาไปส่งเธอ เชนน์เข้าใจดีว่าเธอเกลียดเขาและไม่อยากจะเห็นหน้าเขาขนาดไหน แยนนี่จ้องมองเขาแล้วพูดขึ้น "แต่ไหน ๆ เราก็เจอกันแล้ว เรามานัดวันไปกองกิจการพลเรือนกันเถอะ เราสองคนต่างก็เป็นบุคคลสาธารณะ การฟ้องหย่าคงเป็นที่ฮือฮาของชาวบ้านน่าดู พวกเราคงเสียชื่อไม่น้อย ยังดีที่ในอดีตเรายังไม่ได้เข้าพิธีแต่งงานกันจริง ๆ แค่ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเหยียบเรื่องการหย่าให้มิด คงจะเป็นการดีสุด" เธอเยือกเย็นและเอาแต่ใช้เหตุผลราวกับไม่หลงเหลือความรู้สึกใด ๆ ให้เขาอีกแล้ว เธอพูดถึงการหย่าเหมือนเป็นแค่การโต้วาทีที่มีเธอเป็นผู้คุมบทสนทนาและวิเคราะห์ระหว่างเหตุสนับสนุนและเหตุค้านได้อย่างสมบูรณ์ชัดเจน จนเขาไม่มีช่องว่างให้ตอบโต้เธอได้เลย แต่จะให้เชนน์