บทที่ 1150 ทิศตรงข้าม 1

ซามูเอลถามว่าเธอยังรักเชนน์อยู่หรือไม่ ตอนนี้ แยนนี่ยังไม่สามารถบอกได้ด้วยซ้ำว่าระหว่างความรักและความเกลียดต่างกันอย่างไร เธอถือแก้วในมือแล้วกระดกไวน์เข้าปากจนหมด ก่อนยิ้มบาง “ฉันไม่ตอบได้ไหม? รักหรือไม่ ฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ฉันเกลียดเขาจริง ๆ นะ นายอาจไม่รู้ แต่เหตุผลหลักที่ฉันกำลังใช้ชีวิตอย่างดีในตอนนี้ก็เพราะฉันเกลียดเขา และทางแก้แค้นที่ดีที่สุดก็คือใช้ชีวิตของฉันให้ดีที่สุดในที่ที่เขาจะไม่มีวันหาฉันเจอ” ซามูเอลมองเธอด้วยแววตาเศร้า แต่เขายังหาคำมาปลอบเธอไม่ได้ แยนนี่ยิ้มอย่างขมขื่นแล้วว่า “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ฉันเกลียดการถูกสงสารนะ น่าเสียดายที่เขาไม่ได้เห็นฉันใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ยังไง ถือว่าเป็นการลงโทษให้เขาไม่มีวันได้เจอฉันไปตลอดชีวิตเลยแล้วกัน” แยนนี่ระเบิดหัวเราะ ยิ่งเธอหัวเราะบ่อน้ำตาของเธอก็เริ่มล้นเอ่อ ซามูเอลแย่งแก้วของเธอไปแล้วขมวดคิ้ว “เลิกดื่มได้แล้ว เธอดื่มเยอะไปแล้วนะ” คืนนี้แยนนี่เมาจนไร้ซึ่งความอาย เธอล้มลงบนพรม ขมวดคิ้วแล้วกอดขวดไวน์ไว้ “ไม่ ฉันจะดื่ม” สายตาของแยนนี่ส่อแววเอาแต่ใจ ซามูเอลรู้สึกแย่ที่ไม่สามารถปรามเธอได้ แยนนี่กรอกไวน์แดงเข้าปาก ชูขวดไวน์