บทที่ 1142 ฆ่าความรู้สึกด้วยความรู้สึก 2

นอกห้องไอซียู วินสันถอนหายใจ “ดูท่าคาราคงไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลเร็ว ๆ นี้หรอก เข้าข้างในห้องไอซียูไม่ได้ด้วย ควรมีคนรอฟังข่าวอยู่ที่นี่สักคนนะ” ลีน่าพูดขึ้น “สภาพคุณดูไม่ดีเลย ทำไมไม่ให้ฉันค้างนี่กับคาราแล้วคุณก็กลับไปนอนพักซะล่ะ ถึงฉันจะต้องกลับไปเอาของใช้อยู่ดีก็เถอะ” ฝนข้างนอกยังคงตกหนัก ฟ้าร้องในรฤดูใบไม้ผลิดังกึกก้องและรุนแรงในเดือนมีนาคม ลีน่าถือร่มเดินออกจากทางเข้าโรงพยาบาล เธอออกมาเพื่อโบกรถแท็กซี่ ตอนนั้นสายฟ้าก็ฟาดลงมาจากท้องฟ้าทันใด ครึ้ม! ตุบ! เสียงแหลมกรีดร้องดังจนได้ยินทั่วทั้งโรงพยาบาล ผู้คนเดินผ่านไปมาจำนวนมากหันไปมองทางต้นเสียง พวกเขาเห็นหญิงวัยกลางคนกำลังถูกฟ้าผ่า ทั้งร่างของเธอไหม้เกรียม เป็นภาพที่น่าเวทนาเกินจะทน “มีคนถูกฟ้าผ่า!” “พระเจ้า ฟ้าผ่าตามความเชื่อรึเปล่า?” “ถ้าเธอไม่โดนสาปก็ต้องไปทำเรื่องไม่ดีเอาไว้เยอะแน่ ๆ ขนาดพระเจ้าทนไม่ได้เลย!” … สุขภาพของวินสันไม่ค่อยดีนักมาตลอดหลายปีนี้ ด้วยอายุของเขา โรคไขข้อกระดูกกลับมากำเริมอีกครั้ง ยามที่เขาเดินเหินมักจะกระโผลกกระเผลกไปมา ร่างของลีน่ากำลังถูกเข็นไปยังแผนกฉุกเฉิน วินสันเดินโซซัดโซเซตามร่างของเธอ “กะ…เ